Şöyle bir söz vardı " Ben çiçeklerin samimiyetine inanıyorum, ister tenekeye ekin, ister en pahalı saksılara; emeğiniz kadar güzelleşiyorlar." diyordu. Biz de sevgimizi yanıbaşımızdaki toprağa değil de dağdaki taşlara ekmeye kalktık. Mutluluğu hep bi' dağın arkasına bakarak orada zannettik. İşte en büyük yanılgımız da buydu. Bu şiir de yolu uzun olanlara gelsin..
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.
Nilgün Marmara