”Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.”
-Peki nesi var?
+Biraz kalbi vardı.
...
Coşkun Ermiş kalbi olduğu için ölmüş bulunuyor. Hatta oyunlarını gereğinden fazla ciddiye alan merhum, ölümü de aynı ciddiyetle karşıladı. Onun kadar ciddi olmayan biri, böyle bir durumda, hiç olmazsa baygınlıkla yetinebilirdi. Coşkun öldü. Çünkü oyunlar, onun için bir ölüm kalım meselesiydi. Başka türlü yapamazdı: Hayatını ve özellikle ölümünü büyütmek zorundaydı. Bizde şimdi kendisini ciddiye almak zorundayız. Çünkü merhum, güldürmeyi sevdiği kadar, ağlatmayı da severdi.
Sayfa 108Kitabı okudu
Büyük bir kalp atmaz oldu. Genç Çoşkun'umuz artık yaşamıyor. Onu, istediği gibi Büyük bir oyunla uğurluyoruz.
Sayfa 108Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hangisi daha güç: Ağlatmak mı, güldürmek mi?
Sayfa 108Kitabı okudu
Büyük Kalpler nedense çok zayıf oluyor. Merak edilecek bir şey yok. Düşünün ki hiç olmazsa bu bakımdan Moliere'e benzeyeceğim. Sonu acıklı bitse esaslı bir oyun olacak.
Sayfa 107Kitabı okudu
- Ne arıyorsun burada?
+ Kaybolan gençliğimi arıyorum.
Sayfa 105Kitabı okudu
Neden bahçeye bakıyorum, biliyor musun? Ölümü seyrediyorum .
Sayfa 90Kitabı okudu
Ölüm bile beni yabancı çıkartmak için uğraşıyor. Anlamıyorum. Oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor, hiç anlamıyorum. Hayat nerede bitiyor, ölüm nerede başlıyor.
Sayfa 90Kitabı okudu
Ne içindeyiz zamanın, ne de tam dışında; ya da bunun gibi bir şey işte.
Sayfa 59Kitabı okudu
Belki, yaşadığını sandığı hayat bir rüyadan ibarettir...
Velhasıl…
Ne yapalım…
Kimliklerimizden sıyrılıp, arkadaş kalamadık biz. İnsan çok acizmiş ya hani. Yeterince isteseydik, kendi devrimizi yapamaz mıydık sanki. Sevmiyorum gerçeği. Küçük hanım yine hayaller peşinde…
Küçük bir hanım olmayan küçük hanım.
-Hoşça kalın albayım. Sakızım düştü, onu alayım. “
"Boşuna değil her dakika seni hatırlayışım,
Boşuna değil her akşam içime bir garipliğin çökmesi.
Bu şehrin bütün sokaklarında yana yıkıla
Seni aramam boşuna değil."
"Benim hayranlığımdan inlerdi şehir
ben atlara ve uzaklara hayrandım"
kendimize isimler vermeyelim, yaptığımız işlerle varolalım, bunun dışında kalan bütün sahte unvanları, kurumları, insanın kendini üstün bir şey saymasına yolaçan düzenleri yok sayalım...
Sayfa 37Kitabı okudu