...Bir kara parçasına ulaşmak için bir kara parçasını terk eden bir bebek boğuldu dünyanın gözü önünde, en nihayetinde ben öldüm, kalan sağlar zalimdir..
Çoğu sabahları yatakhane kapılarına ellerindeki değneklerle gümbür gümbür vuran, o da yetmedi iki katlı ranzaların demirlerini sopalarıyla zangır zangır titreten "belletici" hocalardan kurtulmuştum. Sabahlarımın hürriyeti bana aitti artık.
İyileşmek mi istiyorsunuz?
Başınızı toplumun değil, kendinizin önüne eğin. Korkmayın! Buna cesaret edin.
Bir sanat icra edin ve yaranızla yüzleşin.
Nihayetinde tuz, bir mutluluk gözyaşı olabilir.
Ve hayat, Ton ve jerry'deki gibi bir hikayenin döndüğü neşeli çizgi film değildi. Sonunda herkes hayallerine yaklaştım derken tıpkı benim gibi bir anda ellerinden kaçırıveriyordu ve bu hayatın trajedisiydi.
Değerini tam bilmeyen kişi, gereksiz yakınmalarla gün geçtikçe daha da bozulur ve çürüyüp gider. Kişisel değeri büyütmek de küçültmek de aynı derecede zararlıdır.