Gizem Balcı
@Gizemylmz47
Öğretmen
İzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi- Türk Dili ve Edebiyatı
144 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Aşık olunca müzik anlam kazanıyor değil mi? Bunun, aşk hastalığının ilk işareti olduğu kanısındayım.
Sayfa 33Kitabı okudu
Varlığından kimsenin haberi olmadığından yokluğunu da fark etmediler.
Sayfa 117Kitabı okudu
Sizce de haksızlık değil mi? Yaşarken yalnızsınızdır ama öldükten sonra da yalnız kalmaya devam edersiniz.
Sayfa 53Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hani çok yüksek bir yerde kenardan aşağı bakarken insan korkar ya… Düşeceğim diye değil, birden delirip kendimi boşluğa atarsam diye… İşte öyle bir korku…
Sayfa 268Kitabı okudu
Hasret nedir bilir misiniz Halit Beyciğim? İnsanın canını yakan kavuşma arzusu? Bir kez göreyim, sonra öleyim… Böyle dediniz mi hiç? Demeyin boş verin, iyi bir şey değil…
Sayfa 265Kitabı okudu
İşte sonradan aklımda kaldığı kadarıyla, bir-iki fotoğrafından da faydalanarak bu resmi yaptım. Seneler sonra. *Kopya desen değil, orijinal hiç değil. Hayatım gibi…*
Sayfa 194Kitabı okudu
İnsan zamanın üzerinde yaptığı tahribatı bir türlü kabullenemiyor.
Sayfa 199Kitabı okudu
İnsan insanın hem kurdurur hem de ilacıdır.
Sayfa 226Kitabı okudu
Evet, hep bir telaş içinde geçti ömrüm. Babam gibi miskin olmayayım, hayatı kaçırmayayım diye bu sefer de kendi ruhumu ihmal ettim. Ama bunun en büyük sebebi yalnızlık korkusu. Evet, hiç sevmedim yalnızlığı.
Sayfa 226Kitabı okudu
“Neden bazı insanların bahtı kapkaradır Vasıf?” diye sordu. Kendinden pek bahsetmezdi. Başkalarının acılarına merhem olmayı tercih edenlerden olmuştu hep. “Ne demek istiyorsun Fatma? Her karanlığın bir aydınlığı muhakkaktır,” gibi aklıma gelen sathi cümlelerle teskin etmeye çalıştım ama o başını salladı. “Hayır Vasıf, bazı insanlar ne yapsa yanlış olur, o talihsizliklerden bahsediyorum. Neye ellerini atsalar kurur. Sanki parmaklarında görünmeyen bir zehir vardır. Lady Macbeth gibi. Kendi hatalarının zehri. Bir türlü çıkmayan…”
Sayfa 190Kitabı okudu
Hep bunu istiyoruz değil mi? Sevilmek. Belki de bendeki anne eksikliğinin bir neticesi bu. Asla doyasıya sevilmedim. Sevenim olmuşsa da ben içimden bunu hissedemedim. Arada hep başka şeyler oldu. Bakın o yüzden hep bir şala, bir battaniyeye sarınma arzusu vardır bende. İnsan sevgisizlikten üşür en çok.
Sayfa 123Kitabı okudu
Ne kadar tuhaf… Seneler öncesi acıdığım o adam oldum sanki. Hayat çok korkunç. Shakespeare trajedileri gibi. Kader acımasız bir roman yazarı… Sadistçe oynuyor bizimle. Acılarımızla eğleniyor…
Sayfa 84Kitabı okudu
“Herkesin aşk acıları vardır; benim dostluk acılarım oldu.”
Sayfa 81Kitabı okudu
Yalnızlıkların en kötüsü, başkalarının arasında çekilen yalnızlıktır bence.
Sayfa 68Kitabı okudu
Ne için yaşayacağız? Eğer hiçbir amaç yoksa, eğer yaşam, sırf yaşamış olalım diye bize verilmiş bir şeyse yaşamanın gereği yoktur.
Sayfa 37Kitabı okudu
