Şehvet, aşk haline geldikten sonra artık insanlar arasında yarış başlamış ve beyinler, muhayeleler gerçekte olan güzellere kanmayarak onları icat etmek yoluna girmiştir.Sevgiliyi aşık yaratır, sonra tapar.
Bazen bir sevgili için her şey bırakılır yüzbaşım. İnsan bir öfke anında arkadaşını, bir buhran dakikasında kendisini öldürebildiği gibi, aşk denen hastalığın şiddetlendiği bir sırada da istikbalini, halini, mazisini, her şeyini feda edebilir.
İnsanlar okunmamış birer kitaptır.En basitleri hakkındaki hükmü bile tamamının okunmasına bırakılmalı.Biraz derince olanların ise, iyice okunduktan sonra üzerinde az veya çok düşünmek lazım.
"Bizim telakkimiz tarihin gerçeklerini kendi açımızdan gören bir telakkidir.Tarihi, olduğundan büyük veya değişik göstermeye lüzum kalmadan kendi görüşümüzü ortaya sürmeye ve başkalarının hakkımızdaki görüşlerini kabul etmek gibi bir aşağılık duygusundan uzak bulunmaya mecburuz; kendimizi başkalarının sözüyle tanıyacak değiliz."
O da sadece başka bir test miydi?Cesaretini kırmak için bir yol mu?Kendini yeniden insan gibi hissetmesi için kandırıp, sonra onurunu parça parça yitirmek mi?Ne istiyorlardı ondan?Ne...