‘Ruhum başkalarının acılarına uyandı’ diyor bir bilge, ‘Nasıl oldu da bu kadar şanslı oldum?’ Hissedebilmek büyük lütuf. Başkalarının ıstırabından yüz çevirdiğimiz her seferinde, kalp ölüyor.
Yaşamak için iyiliğe, iyilik erlerine, diri kalplere tutunalım.
“Bence kitap demek bir defa okumak için yazılan şey değildir. Bazı tanıdıklarım haftada üç dört tane okuyorlar. Onlara hayret ediyorum. Kitap. Nasıl diyeyim... İçinde yaşadığımız ev gibi olmalı, vatan gibi olmalı, ona alışmalıyız, bağlanmalıyız, köşesini bucağını gayet iyi tanımalıyız, her noktasına hatıralarımız karışmalı değil mi? Bir musiki parçası gibi... Her vakit başka başka eserler okuyanlar, iki üç günde bir dostlarını, evlerini, vatanlarını değiştiren insanlara benzemezler mi?"