Özüm üçün yaratdığım "güclü qız" obrazının əlimdən, üzümdən axıb getdiyini hiss edirdim. Heç oynaya bilmirdim o obrazı son zamanlar. Beynim də, bədənim də başqa yerə meyil edir, başqa insan olmaq istəyirdi. Bəlkə, daha sərt, daha bivec, daha cəsur.. Bəlkə, daha güclü... Daha və daha... Öz qurduğum dünyamda məğlub olurdum. Heç bu qədər zəif olmamışdım. İçimdəki sıxıntının səbəbini özümə belə etiraf edə bilməyəcək qədər zəif.
Daha son ümidə ümid qalmayıb,
Qalsa yollarına baxardım, olmur…
Soyuq əllərimi üzük yerinə,
Qaynar əllərinə taxardım, olmur…
Yanında, elə bil, yersiz qonağam,
Mən sənə günaham, suçam, yasağam.
Sən güllə deyilsən, mənsə qorxağam…
Səni öz başıma sıxardım, olmur…
Neyləyək olmadı, çatmadı gücüm,
Elə bil, tutmadı bürcünlə bürcüm.
Səni ürəyimdən çıxarmaq üçün,
Gərək ürəyimi çıxardım, olmur…
İnsan tək qalmağı,təkliyi sevər ancag tək ölmək istəməz.Təkliyi sanki belə qalacagmış kimi adət halına salar.Amma bunun sonuna qədər dadına baxan insan,artıq bezər çünki təkliyin xatirələri olmur…
İnsan özünü xatirələrlə yaşadan bir varlıqdır.Əgər bir insanın xatirələri yoxdursa,özü də yoxdur.
Və təklik xatirələr yaratmaz heç vaxt….
O büyük ve muazzam zamanda unuttum
Kanatlarım çok oldu üşüyor benim
Bu beyaz ıssızlıkta göğsüme düşüyor
Bu yüzden eğik boynum.
Bir kuşun anısı kalmış bende, saklı
Bundan gözlerimdeki kayalık, içimdeki serseri buzullar.
Dürtme içimdeki nari
Üstümde beyaz gömlek var.
Bana inan ki seni asla unutmayacağım. Sana karşı her zaman derin bir bağlılığım olacak. Ne var ki bu ateş, er ya da geç insanlığın yasası böyledir hiç kuşkusuz azalacaktı! Bıkkınlık gelecekti bize. Kim bilir belki de senin vicdan azaplarını görmek gibi büyük bir acıya uğrayacaktım. Onlara ben neden olduğuma göre, sonuçlarına da ben katılacaktım. Uğradığın üzüntülerin düşüncesi bile bana acı veriyor, Emma! Unut beni! Neden seni tanıdım? Niçin sen bu kadar güzeldin? Suç benim mi? Ey Tanrım! Hayır, hayır, yazgıdan başka suçlu yok!
"İnsan bir gün mutlulukla karşılaşıyor.”diyordu.
Evet, bir gün aniden, hem de hiç umut etmediğin bir zamanda... O an ufuklar yarılıp açılır. Sanki 'İşte geldi!' diye yürek bağıran bir ses duyulur. Karşılaştığınız o insana yaşamınızın tüm sırlarını dökmek, ona her şeyi vermek istersiniz. Her şeyinizi feda etme ihtiyacı hissedersiniz! Karşılıklı konuşmaya gerek yoktur. İnsan birbirini kendiliğinden anlar. Düşlerde birbirlerini görmüşlerdir zaten."