‘Öl ve sonra kendi küllerinin arasından yeniden doğ!’ deseler, hiç tereddüt etmeden ölür insan... Keşke insanın yüreğinde böyle bir ışık yansa da ruhunu aydınlatsa, serbest ve sağlıklı olarak en yüce duygularla kaygısızca düşünebilse..
Uzay rüzgarlarında yıkanan yerküre, ebedi dönüşüne devam ediyordu. Yerküre yüzüyordu... O, uzayın sonsuz boşluklarında yer alan ve kendisine benzeyen sayısız kum tanelerinden sadece biriydi.
Gözlerinle hep güzelliklere bakmaya çalış! Bu senin hayrına olacaktır. Ancak görmek eylemini gözlerine değil, kalbine yükle! Ki gördüklerin cisimden ibaret kalmasın.