Kaç insan aynı olabilir ki hayatta veya insanlar hiç aynı olabilir mi? Aynı acıyı tatmamış insanlara aynı demek insafsızlık olur biraz ve biz insafsızlığın en kötüsünü kendimize yaparız. Hepimizin sayfalarımızı dolduracak ilişkileri olmuştur. Başlarken ruh eşimiz olan insanların nedense ayrılırken bizimle uzaktan yakından benzerlikleri olmaz. Sadece bunlarla da yetinmeyiz ve her seferinde ruh eşimizi aramaya devam ederiz. Bir türlü aklımıza gelmez, bizimle aynı acıları çekmeyen insanlar nasıl ruh eşimiz olabilirler?
“Benim hayat hikâyem sessizlikle başladı. Sonra sessizlik, yerini sensizliğe bıraktı ve sensizlik o kadar büyüdü ki; kalbimde yer bulamayınca, böyle bir kitaba sığındı…”
Özlemek bir yılandı. Hayal kırıklığı dediğinse bir kanadı kırık güvercin; insanın kaburgalarının içinde yaşayan. Vakti gelince uçurmazsan, salmaz da saklar, büyütürsen, sığmazdı ciğerine. Nice insanlar büyüttükleri eski kırıklardan ölüp gittiler. Biliyordu bunu Defne. Belki şimdi tam sırasıysı o güvercini salmanın. Yeter bu kadar içinde tuttuğu.
Okur Takip Önerileri
Gerçek çok boyutludur yerinden kıpırdamadan gerçeği göremezsin, gördüğün sadece senin baktığın yönüdür
Bir kadın bir kez aklına uzağı koymuşsa ve biri kanadından tutuyor, kendisi için yuvasının daha emniyetli olduğunu söylüyorsa belki sadece bir mevsim o sesi dinler. Ama her bahar uzağa uçmayı hayal ederek uyanır.
Uçmak isteyenin kanadını tutmamak gerek; yoksa istemeden kırıyorsun.
İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin
Bazen karanlıkta kalmamız gerekiyor ki ışıklar yandığında aydınlığın ne demek olduğunu anlayabilelim...
Yaşam rezillik aslında, midemi bulandırır hep; yaşamla başa çıkacağımı, insanlara dayanabileceğimi ummazdım bugüne değin, utanç duyardım bundan ötürü, ama sen, bir şey öğrettin bana şimdi, dayanılmayacak gibi olan yaşam değilmiş meğer.
Bütün vaktimi, bütün vaktimden daha çoğunu, yeryüzünün bütün vakitlerini sana ayırmak istiyorum, seni düşünmek, seni yaşamak için.
Dünyam yıkılıyor, yeniden kuruluyor, bak bakalım, başının çaresine! Yıkılıyor diye yakınmıyorum, zaten çöküyordu, ama yeniden kuruluşunuda istemiyorum! Güçsüzlüğümden ötürü yakınmıyorum, yeniden hayata kavuşacağım için yakınıyorum; görmek istemiyorum güneşi!
Zeki insanlar asla bir baltaya sap olamaz, olanlar yalnız aptallardır
Geçmişi bugünden ayıran tek şey, iyi bir gelecek
ihtimaliydi
Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmıyan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi
Bir gün dindinha bana, sevincin "yürekte ışıldayan bir güneş" olduğunu söylemiş güneşin her şeyi mutlulukla aydınlattığını belirtmişti. Bu doğruysa, benim iç güneşimde her şeyi güzelleştiriyordu...
Yaşamak için çok yaşlılılar, her şeyden yorulmuş bir görünüşleri var