Mustafa Şahin
@Iamaldersoon
Evren benim okulum, doğa en iyi öğretmenimdir.
Kendi objektifin de kaybolan birisi..
Antrenör
14 Nisan
2 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
Yaşadığın coğrafya kaderindi. Kimisine hayat, kimisine ölüm hazırlayan.. Tevekkeli rahattı şeytan. Din kavgası, toprak kavgası, çıkar çatışması derken, tüm vazifelerini insanoğlunun üzerine yıkmış, bir köşeden izliyordu hırslı, gözü doymaz, bencil oyuncularını.
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
Gencim ben, yirmisindeyim. Ama hayatta bildiğim tek şey umutsuzluk, ölüm, korku. Ve bir acı uçurumun üstüne atılmış sığ, soytarıca bir keyif... İnsanların nasıl birbirine düşman edildiğini, nasıl ses çıkarmadan, bilmeden, ahmakça, uysalca, masumca birbirlerini boğazladıklarını biliyorum. Dünyadaki en keskin zekaların bu işlenceyi büsbütün inceltmek ve uzatmak için silahlarla sözler icat ettiğini görüyorum.
Sayfa 185Kitabı okudu
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
Yatarız; bir düş, uykuyu zehirlemeye kadir, Kalkarız; başıboş bir düşünce günü kirletir, Hisseder, düşünür, akıl yürütürüz; ağlar ya da güleriz, Sevgili acılarımızı kucaklar, tasalarımızı def ederiz. Hep aynı, ister keder, ister neşe, Çıkış yolu serbesttir yine de insanın dünü asla yarını gibi olamaz, Değişim dışında hiçbir şey ayakta duramaz!
Okur Takip Önerileri
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
Neye dokunsam kırıyorum ya da kendim tuz buz oluyorum. Nereye gidersem, hep geç; nerde değilsem orda evim. Koştuğum zaman bacaklarımda ağrılar, durunca canımı yakıyor gitmediğim yollar. Herkes hayata bir yerinden tutundu bana yer yok. Ne olacaksa olsun artık. Ben, halledemedim...
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
-Ey Allah'ım, kolumda senin, canımda senin.
Kalbim katılaşıp, yollar sarpa sarınca, ümidimi affına merdiven yaptım..
Günahım gözümde büyüdükçe büyüdü ama, onu alıp affının yanına koyunca, affını tasavvurlar üstü büyük buldum.
Affına sığınmaya geldim.
Ne olur şu günahkar kulunu kabul et...
Edincikli MEHMET
Sayfa 53Kitabı okudu
Mustafa Şahin tekrar paylaştı.
Senin sınırların, senin sınırsızlığındır. Çok basit bir hayat yaşarsın ve çizgiyi yakınlara çekersin. Bir bakıma bu mutluluk getirir, çünkü karmaşadan, yoksunluktan, yetersizlikten, hayallerden uzaksındır. Mutsuzluğu neyin getirebileceğini bilmiyor, hiç bir şey için gözyaşları dökerek, yeminler ederek, kendine yüzlerce sözler vererek ağlamıyorsun. Senin mutluluğun, mutsuzluğun varlığından bir haberdir. Sınırlarını genişlettiğin, çizgini biraz daha uzaklara çektiğinde başın belaya girebilir. Çünkü o cahillikten, bilgisizlikten uzak kalmaya başladığında hiç beklemediğin bazı seslerden şarkılar duyarsın. Muazzam bir an. Her şeyini oraya döküp bırakmak istersin, gözyaşlarının içinde bilgeliğin kudretiyle dolu özlem dolu bir sevgi. Sana ne yapacağını söylüyor ama sen her şeyden bir habersin, edindiğin tek şey bu kudretli algı. Yavaş yavaş öğrenirsin; hayatın bir bütün değil, paramparça binlerce anıdan oluştuğunu. Şimdi özlediğin o eski cahilliğindir. Nerede? Yarattığın sınırların ucu bucağı görünmüyor, özlüyorsun. Ama artık daha çok şey biliyorsun, suyun içinde nefes alamayacağını, ciğerine dolan her suyun seni yavaş yavaş öldürdüğünü. Suyun içerisinde nefes almayı göze koymuşsundur, çünkü yavaş yavaş ölmeyi de öğrenmek istiyorsun. Biliyorsun ki artık senin sınırsızlığın, sınırlarındır.
2020 OKUMA HEDEFİ
0/150 kitap - %0 tamamlandı
Henüz kitap okumadı
150 kitap
0 sayfa
0 inceleme
0 alıntı