Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Kübra

Kübra
@K_bbr3
Farazi ve Kayra..
26 Nisan
58 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
1k
Terk ettiğim her şeyin ağırlığı binle çarpılıp, beynime yerleşti
Reklam
1k
İnsanın , tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
1k
"Sen yine de bir parça benimdin, ben bütün ruhumla senin..."
1k
Çocukken insana sonsuz gibi görünen bir yolda, yılların yavaş yavaş ve hafifçe geçtiği, böylece hiç kimsenin akıp gittiklerinin ayırdına varmadığı bir yolda, hep ilk gençliğinin kaygısızlığıyla ilerlemişti. İnsan bu yolda sakin sakin, çevresine merakla bakarak ilerlerdi, aceleye gerçekten hiç gerek yoktu, ne arkanızda sizi sıkıştıran ne de tabi, bekleyen birileri bulunurdu, arkadaşlarınız da kaygısız, oynamak için sık sık durarak ilerlerdi. Evlerinin kapısından büyükler size dostça selam verir ve suç ortaklığı dolu gülüşlerle ufku gösterirlerdi; böylece yürek yiğitçe ve tatlı arzularla çarpmaya başlar ve insan kendisini az ötede bekleyen harikulade umudunu tadar; gerçi o şeyler henüz uzaktadır ama bir gün onlara ulaşılacağı kesin, tartışmasız bir biçimde kesindir.
Reklam
232 syf.
·
Puan vermedi
Tatar Çölü
Tatar ÇölüDino Buzzati
8.3/10 · 13,1bin okunma
Kübra tekrar paylaştı.
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz..."
Derdim: yeter, sakin ol, dinlen biraz artık; Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam, Siyah örtülere sardı şehri karanlık; Kimine huzur iner gökten, kimine gam.
Üçüncü Şahsın Şiiri
ne vakit maçka’dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cıgara yakardın parmaklarımın ucunu yakardın kirpiklerini eğerdin bakardın üşürdüm içim ürperirdi felâketim olurdu ağlardım akşamlar bir roman gibi biterdi jezabel kan içinde yatardı limandan bir gemi giderdi sen kalkıp ona giderdin benzin mum gibi giderdin sabaha kadar kalırdın hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına aldı mı felâketim olurdu ağlardım...
Üçüncü Şahsın Şiiri
ne vakit maçka’dan geçsem limanda hep gemiler olurdu ağaçlar kuş gibi gülerdi bir rüzgâr aklımı alırdı sessizce bir cıgara yakardın parmaklarımın ucunu yakardın kirpiklerini eğerdin bakardın üşürdüm içim ürperirdi felâketim olurdu ağlardım akşamlar bir roman gibi biterdi jezabel kan içinde yatardı limandan bir gemi giderdi sen kalkıp ona giderdin benzin mum gibi giderdin sabaha kadar kalırdın hayırsızın biriydi fikrimce güldü mü cenazeye benzerdi hele seni kollarına aldı mı felâketim olurdu ağlardım...
Reklam
Vazgeçecek evimin her yeri hep loş...
Kübra tekrar paylaştı.
konuşurken, sessizliğe, hiçliğe; boşluklara karışmışım anlamamışsın diye.
1.496 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.