İlkin uzaktaki kişinin yaptıklarını ve davranışlarını tam olarak hayal etmekte zorlanıyorlardı.O zaman da , uzaktaki kişinin günlerini nasıl geçirdiğiyle ilgili bilgi sahibi olmadıklarına üzülüyolardı, o kişiyi bilgilendirmeyi ihmal ettikleri ya da seven için sevilen kişinin zamanını nasıl kullandığını bilmek tüm sevinçlerin kaynağı değilmiş gibi davrandıkları için kendilerini suçluyolardı.Bu andan itibaren aşklarına geri dönmek ve kusurları incelemek kolaylaşıyordu. Normal zamanda bilinçli olsun olmasın,kendimizden daha üstün bir aşkın olabileceğini hepimiz biliyorduk,yine de az yada çok, belli bir dinginlikle kendi aşkımızın orta karar olduğunu kabulleniyorduk.
Belki de ruh sayısız duyguyu bir anda tattıktan sonra tatmin olmuyor, huzursuzlanıyor ve nihai bir bitkinliğe varıncaya dek, her defasında artan bir şiddetle yepyeni duygular tatmak istiyordur.