Hikayelerimiz vardır, kırmızı, turuncu, yeşilimsi yahut kapkara. Kelimelerimiz vardır gönülden içre kalpten taşan, kelebek olup konan parmak uçlarına.
Kimisi susarak yaşar, kimisi yazarak. Ya bir kelime üzerinden anlatır ya da binlerce kelâm ile rahatlar.
Anlatırız bazen çoğu az ile.
Çünkü azdan çok anlaşılsın isteriz.
Biliriz kelimelerin de ruhu vardır, batar cümlenin fazlası ruhuna.
İşte azaltarak anlatmakta acıdan doğar,
Kelimeleri yutmaktan, acıyı yutar gibi içine.
Zeynep Gül
Marla,
Göğümün güzel kızı.
Çileli yanım.
Bir sonraki adımımda nereye yaklaştığımı bilmeden yürüdüğüm bu yolun neresine geldiğimi bilmek istesem de,
Yitirdim sevgi kabiliyetimi.
Kuruyan gözpınarlarımın dargın diliyim.
Kayboluşların arasında aramaktayım kendimi..