Baharı bekler, bahar gelmez. Bir ömür suladığı çiçeği solar, kimse görmez.
Bir an gelir;
Çiçek koparılır, saksı kırılır, pencere kapatılır,perde çekilir.
İnsan o eşikte her şeyden vazgeçer.
Okur Takip Önerileri
Melis tekrar paylaştı.
Ve hiçbir insan ölüme direnmez, bundan eminim
eğer ki biliyorsa ölümün ne olduğunu.
Sayfa 219Kitabı okudu
Adımı sesince duymaktan vazgeçtim.
Sesini duysam, susacağım...
Yel esiyor ama değirmen dönmüyor...
Kuraklık bu.
Adın ekmeğe dönüşmüyor...
İnsanların ne kadar kötü olduklarını görmek beni hiç şaşırtmıyor...
Fakat bu yüzden hiç utanmadıklarını görünce çok şaşırıyorum.
Melis tekrar paylaştı.
''Sonra anlıyorsun inandığın her şeyin yalan olduğunu. O zaman fark ediyorsun, aslında güveneceğin hiçbir şey yokmuş. Boş yere inanmışsın işte...''
(Şahsiyet)
Baktım sana kızgın değilim,
kırgın değilim,dargın değilim...
Kısacası artık ben sana hiçbir şey değilim.
Çünkü yüreği soğuyanın savaşı da bitermiş...
"Koskoca şehrin hiç gelmediğin sokaklarında bile seni görme umuduyla etrafa bakmanın nasıl hissettirdiğini bilmiyorsun."
