Cemre
@Minerva_s_owl
Acı duyabiliyorsan , canlısın.
Başkasının acısını duyabiliyorsan , insansın.
-Tolstoy
21 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ölmek değildir ömrümüzün en fecî işi,
Müşkül budur ki ölmeden evvel ölür kişi.
-Yahya Kemal BEYATLI
Okur Takip Önerileri
Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur...
“Filmde beklenen yağmur en sonunda yağar, ama savaştan geriye kalan her şeyi yağan yağmurun temizlemesi mümkün müdür acaba?
Savaşlarda onca yaşananlar insanoğlunun en karanlık ve en vahşi taraflarına ait öykülerse, makineli tüfekler ve top mermileri art arda patlayıp etrafa ölüm saçıyorsa ,tecavüz mağduru zavallı kadınlar “nefret çocuklarını” dünyaya getiriyorsa…..
Ne yazık ki savaştan geriye kalan bu pislikleri temizlemeye göğü yararak bardaktan boşalırcasına yağan yağmurun dahi gücü yetmez.”
Kim bilir şimdi ne kadar da güzeldir ölüm. Kahverengi toprakta huzur içinde uyumak, başının üzerinde hafifçe esen yelin kuru otlar arasında çıkardığı hışırtıyı dinleyip hoş bir seda bulmak...Ve her şeyden önemlisi, içinde bulunduğum anı unutmak, hayatı ve bu hayatta yaşanan günahkâr insanları bağışlamak...
Varolan her şey, Tanrı dediğimiz tek olan canlının değişik ifadeleridir. Her şey Tanrıdır. İnsanın algılaması, ışığın ışığı algılamasından başka bir şey değildir. Maddenin bir ayna olduğunu da gördü. Her şey, ışığı yansıtan ve bu ışıkla görüntüler yaratan bir aynadır. “İllüzyon dünyası, rüya kendimizi olduğumuz gibi görmeyi engelleyen bir duman gibidir. Gerçek biz saf sevgi, saf ışığız” dedi.
Diğer insanları ve doğayı bir başka algıladığını fark ettiğinde şaşkınlığa düştü. Her şeyde kendisini görüyordu. Her insan, her hayvan, her ağaç, su, yağmur, bulut, toprak kendisiydi. Hayatın tonal ve naguali farklı farklı karıştırarak milyarlarca farklı hayatın ifadelerini yarattığını gördü. Bildiklerini anlatabilecek sözler bulamıyordu. O herkesi çok iyi anlayabiliyor, ama hiç kimse onu anlayamıyordu.
Kendisinin, tüm insanların bir aynası olduğunu da keşfetti. İnsanlar, kendisini görebileceği bir aynaydı; “ Herkes bir aynadır” dedi. Herkeste kendisini gördü ama hiç kimse onu kendileri gibi görmedi.
Herkesin rüya gördüğünü anladı. Ama farkındalıkları olmaksızın, gerçekten kim olduklarını bilmeksizin rüya görüyorlardı. Onu, kendileri gibi göremiyorlardı çünkü aynalar arasında sis duvarı, duman duvarı vardı. Bu sis duvarı, ışığın yansımalarının yorumlarıyla örülmüştü -İnsanların Rüyasıyla.
“ Ben Dumanlı Ayna’yım. Çünkü her birinizde kendimi görüyorum, ama aramızdaki dumandan ötürü birbirimizi tanımıyoruz. Duman Rüyadır, siz de rüya gören aynasınız” dedi.
Bugün modern insan, "doğaya tapınma" kültürlerine ilkel bir din formu olarak bakıyor. Oysa bu, Batı kültürünün kendini beğenmiş tavırlarından biridir. Batı kültürü, insanı her şeyin merkezine koyuyor. Doğayı kendisinden aşağı, kaynaklarını sömüreceği, açgözlülüğünü doyuracağı bir nesne olarak görüyor.
Daha... daha... daha fazla kazanmak için doymak bilmeyen hırsıyla çevresine zarar verdiğini, bu zararın kendisi için bir intihar olduğunu bilmiyor.
Oysa bu "ilkeller" kendilerini doğanın bir parçası olarak görüyor. Dünyaya, güneşe, hayvana, ağaca her şeye canlı bir varlık olarak saygı duyuyor.
Doğayı yok etmenin kendisini yok etmek anlamına geldiğini biliyor.
"İlkellerin" doğaya gösterdiği saygıyı, Batı kültürü "tapınma" diyerek aşağılıyor; kendi paraya tapınma kültürlerinin ve yaşamı tek boyutlu algılamanın gerçek "ilkellik" olduğunun farkında bile olmadan.
2018 OKUMA HEDEFİ
1/20 kitap - %5 tamamlandı
1 kitap okudu
20 kitap
328 sayfa
1 inceleme
8 alıntı