Laurent Gounelle kitaplarından en sevmediğim bu oldu. Normalde yazarın tarzını severim klasik kişisel gelişim öğütlerinden ziyade insanlığa, dinlere, doğaya dair bilgiler de verir. Bu kitapta, doğaya, hayvanlara dair değindikleri harikaydı zaten küçüklüğümden beri benimsediğim görüşlerdi. Ama bunun dışındakiler her yerde okuduğumuz şeylerden ibaretti. Bilgi var ama nasıl uygulanacağına yönelik bir yönerge yok. Tek cümle veriliyor "içine bak". Bu bana bir insanın kendini geliştirmesi için çok yetersiz geliyor. Günümüz dünyasında bu kadar kolay bir süreç değil bu. Kitaptaki karakter de çöküş noktasındayken halasının birkaç sohbetinden sonra aniden aşırı huzurlu, herkese iyilik saçan, önüne gelene iltifat eden birine dönüşüyor. Çok gerçek dışı bir olay. Asıl, çöküş ve hayata dönme arasındaki sıkıntılı süreci ayrıntılı olarak göstermeliydi ki uygulama açısından da işimize yarayacak bilgiler edinelim. Diğer kitapları böyle değildi birçok uygulama örneği de verirdi kurgunun içinde. Hayal kırıklığına uğradım malesef.
