Təhminə düşünürdü ki , adam heç vaxt qəlbən, ya zehnən, fikirlə, ya hisslə bəxtiyar olmur. Bəxtiyarlıq ancaq keçəri duyumların təsadüfliyidir. Unudulmuş bir qorxunun, bir səsin , sözün, toxunuşun qəfil külək kimi yaddaş qayıtması...
Pavel çiyinlərini dartaraq:
- Niyə sizə zəhmət olsun ?- deyə soruşmuşdu.
- Bu nə sözdür! Bütün ömrümü nəyin yolunda zəhmət çəkməyimi bilməmişəm, yaxşı adam üçün zəhmət çəkmək olar ! .
- Kitablar? Mən kitab oxumuram, - Baretski donquldanır.
- Gərək oxuyasan.
- Niyə ? Kitabların nəyi yaxşıdır?
- Kitablardan çox şey öyrənə bilərsən. Qızlar kitablardan sitat gətirən, əzbər şeir deyən oğlanları çox xoşlayırlar.
- Kitablardan sitat gətirməyə ehtiyac duymuram. Əynimdəki uniformam qızları əldə etmək üçün kifayətdir.
Xoşbəxtlik adamın qabağına min bir libasda çıxır ; elə bilirsən, onu tanımaq asandır? Nə təhər olur - olsun, neçəyə satılır - satılsın, bir az ondan alardım .Nə istəsəydilər, verərdim .Eh , mən də az şey istəmirəm
O, gedərkən mənimlə sağollaşmadı..Və mən bütün ömrümü heç vaxt gəlməyəcək birini gözləyərək keçirdim..O, mənim həyatımın mötərizə içərisində qalan hissəsi idi:
xüsusi, amma hekayədən kənarda tutulan...