Hayatınızdan gidenlerin yokluğu, size yokluğu arattırmaz aslında. Daha çok artıların olduğu durumların olduğunu gösterir. Onu değilde olanları özlersiniz. Bunu siz ya kabullenirsiniz ya da kabullenmeyip sadece uzun vadedeki olmayan yokluktakinin durumunu istersiniz. Mağlum gelen gelir giden de gider. Değer bilemeyip sanki karşıdaki insan değersizmiş (herşeyin kıymetini bilmeyen) gibi yapıp kendinizi avutmamalısınız. Kalanla kalmak gidenle gitmek gerekir. Kendinizi düzeltin ve bu tür algılardan kurtulun daha anlayışlı ve düşünceli olun. Tek tip düşünceleriniz en çok size zarar verir. Düşünsel fikirlere ve yön veren hale saygı duyup kırmayın birbirinizi.
**18 ekim 2020
Gerek yok öyle saçmalıklara atıyorum da tutuyor şuan konuşmak yazmak için yazdığım çok doğru. Fakat aklındakileri akıldan geçirdikten sonra neden uçup gitmelerine müsaade edeyim? Kalsın. Acaba böyle yazdıkça insan belli bir süre içerisinde de bu yazdıklarına baktığında kendisinin değiştiğini görebilir mi? Belki duymuşsunuzdur bilemiyorum ama çok yerinde felsefi söz söyleyeceğim sizlere değişmeyen tek şey değişimin kendisidir. Oldukça felsefik söz yerine oturdu sanki. O yüzden yazdıkça yazmak istiyorum. Aklımdan ne geçiyor dile getirmek, vurgulamak, yaymak istiyorum. Ben bilinmek istiyorum ama öyle herkes tarafından değil. Kendim tarafından bilinmek istiyorum. Ben kendimi arıyorum. Kimse kendini aramıyor bu devirde. Evet, aramıyor. Kimse kendini tanımıyor. Tanıdığını sanıyor. Nerden mi vardım bu kanıya? Çünkü siz sorun kendinize neyi seversiniz? Bugün morsa yarın maviye mi döner? Bu soru sadece renklerdeki sabitlik sorusu değil bir çok sorular için geçerli. Sadece soru değil davranışsal olarak bile bunu kanıtlayabiliriz. Bunu kendinizde fark edebilirsiniz. Yeterki uygun anda tenasüp bir şekilde düşünmeye bilinçinizi yoklamaya bakın. Daha kendimizi tanımazken keşfedemezken nasıl hemen okula gidebiliyoruz, işimiz olabiliyor?
**7 temmuz 2021 metroda saat 16.40 ta yazdım.
Her şeyi konuştular mı, yoksa konuşmaya gerek kalmadan mı anlaştılar? Çünkü kimi zaman böyle olur; Sözler hiçbir işe yaramaz. İnsanlar, birbirlerinin fikrini gözlerinden anlarlar…
“Tuhaf," diye geçirdim içimden, "en derinlerimde yatan duygularımı seziyor, aslında birbirimize yabancı olmamıza karşın neyin beni üzüp canımı acıttığını biliyor, buna karşılık beni tanıyan kişi değerimi anlamıyor ve paramparça ediyor beni.”