Muhayyelat
@Namutenah_i
Herkes kendi içine baksın, daha güzel...
Lisans
Isparta
4 Ağustos
201 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Altmış yıl çalışmıştı, ölebilirdi, artık bir işe yaramadığını göre yer kaplamanın, herkesin canını sıkmanın âlemi yoktu.
Bu, kenar mahallelerin açlığının ve soğuğunun bir araya getirdiği cesetlerle tıka basa dolu, viran olmuş, ayaklar altında çiğnenmiş arazide, bu sefalet ve yas tarlasında, rüzgârın devirdiği haçlar, yağmurun çürüttüğü çelenkler görülüyordu.
Sayfa 30Kitabı okudu
Zavallı çocuğun sıska cesedi bir tüy gibi hafifti! Şiltenin üstüne soğuktan donmuş bir serçe yatırsalar bundan daha fazla yer kaplardı.
Okur Takip Önerileri
Bu kimselerin belirgin tavırları vardır ve genç de olsalar ham ervah değillerdir.
Bizim siyaset hayatımızda bazı tipler var ki hiç büyümüyorlar. Bu tıkanıklık o neslin adamlarında görülemez
İnsanoğlu olarak son derece dirençli bir türüz. Çok eski zamanlardan bu yana acımasız savaşlar, sayısız felaketler (hem doğal hem de insanların neden olduğu) ve kendi yaşamlarımızdaki şiddet ve ihanetten çıkıp toparlanıyoruz...
Ebû Saîd'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
Allah yolunda bir gün oruç tutan kimsenin yüzünü Allah, cehennemden yetmiş senelik mesafe uzaklaştırır.
Ebû Ümâme'den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber (sav): Allah yolunda bir gün oruç tutan kimse ile cehennem arasında Allah, yerle gök arası kadar hendek açar, demiştir.
Erişir menzil-i maksûduna âheste giden
Tiz reftâr olanın pâyına dâmen dolaşır.
Erişir istediği yere yavaş giden /
Hızlı gidenin ayağına etek dolaşır.
Aşk belki, Dicle nehrinin kenarında balık beklerken taşların ışıltısına denk gelmekti.
"Benim yerim dışarısı" ve biliyorum "Sevgisizlikten oluyor bütün bu maskaralıklar.
Ağızla söylenen yalan ahlaksızlık sayılırken, kalemle yazılanı hüner saymak, medeniyetin yazarlara bağışladığı garip bir ayrıcalıktır.
Hüseyin Rahmi Gürpınar
Bir insan ölür, bir kütüphane kaybolur.
Kikuyu Atasözü
Şimdi bütün o sahip olduklarımızın mutluluğa yetmediğini biliyorduk.
Yine de o şeylerden vazgeçmek için bir neden değildi bu.
Kimseye ait olmamak, kendime bile!
Durmadan gitmek, sonu olmayan
Bir yokluğun peşinde
Ve ona ulaşma isteği içinde!
Ne kadar kırıldığımı bilmeden beni narin ve değerli vazoymuşum gibi tutmaya devam etti.
Sonra çok şey hissettim. Çiçek buketi ellerimden denize düştü. Sanki derinlere gömülüyordu. Oysa suyun üzerinde durması gerekmez miydi?