Bir sefer mutfakta tencere tava arasında ağlarken görmüştüm onu. Alakasız yerlerde ıstırap çekmek ıstırabı ikiye katlar. Bir mezar başında ağlamak çok daha makuldur, kimse neden diye sormaz.
Ben aşktan daima kaçtım. Hiç sevmedim. Belki bir eksiğim oldu. Fakat rahatım. Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde. Fakat daima ödersiniz...
Hayat şüphesiz ki yapmam dediğin her şeyi gün gelip yapmaktır. Yaşadıkça ortam, koşul ve insanlar yüzünden kendinden, çizginden ödün vermektir. Kitabın aslında bize gösterdiği kimseyi yargılamaya hakkımız olmadığıdır. Çünkü empati her zaman yetmez. Onun yerinde o duygularla, o şartlarda ne yapacağını yaşamadan asla bilemezsin.