Böyle süslü laflara değil , bir amaca ihtiyacım var . Bütün hatalarımı ve pişmanlıklarımı silecek , başıma gelen her şeyi , sanki ona varmak için yaşamışım gibi haklı gösterecek bir amaca ihtiyacım var .
Kendime vereceğim bir iyi , bir de kötü haberim var .Kötü haber : Hayatımda hiçbir şey hayal ettiğim kadar iyi olmayacak . İki artı bir evde , yalnız başıma uzun yıllar daha yaşayacağım. İyi haber : Hayatımda hiçbir şey hayal ettiğim kadar kötü de olmayacak . Tek tesellim bu . Ne harikayım, ne berbat . Kibrit kutularının sırtındaki kelimeyim ben :Vasat .
Bir gün gelecek , bunlar karınca olduklarını anımsayacaklar . İşte o zaman da bizden kurtulmanın bir yolunu arayacaklar , bulacaklar da …onlar o kadar kalabalık , o kadar güçlüdürler ki … Onun için gerçekçi olalım , onlar mutlaka bir gün karınca olduklarını anımsayacaklar .
Hiçbir karıncaya göz açtırmayacak , bir tek sözcük düşündürmeyecek onlara oyuncaklar bulmalıyız. Karıncalar eğer düşünecek olurlarsa erinde gecinde bu özgürlük düzeninden kurtulmanın bir yolunu bulurlar. Düşünce için bu dünyada her şey sonsuzdur.karınca da olsa düşünce bir gün bir yolunu bulup fili yener .
İnsan yalnızdı ,çaresizdi . Bitkiler gibi kök verip yüzyıllarca dünyaya tutunamıyor ya da hayvanlar kadar mükemmel koku alamıyor , hızlı koşamıyor , uzakları göremiyor , kanatlanıp uçamıyordu . O yüzden insan insana mecburdu , muhtaçtı işte .
‘’Çador ,annelerimizin ,ninelerimizin geleneksel ve masum başörtüsü değildir yalnızca. Kafalarımızdaki köprüdür. Örtünmek bir ahlak haline getirildiğinde, arkası mutlaka gelir; karara karara gelir.