Beni kemiren sadece büyük bir yalnızlık hissiydi ve gene bu yalnızlığın tesiriyle, bana yakın olduğunu anladığım bir insana karşı birçok noktalarda kendimi aldatmaya hazırdım.
Kendimi bildim bileli ,bütün günlerimi haberim olmadan ve nefsime itiraf etmeden bir insanı aramakla geçirmiş ve bu yüzden bütün diğer insanlardan kaçmıştım.
Zaten küçüklükten beri hakikatten ziyade hayal dünyasında yaşayan sessiz bir çocuktum .Tabiatımda manasız denilecek kadar ileri giden bir çekingenlik vardı ki , çok kere etrafım tarafından yanlış anlaşılmama , aptal yerine konmama sebep olur ve beni üzerdi.
Allah Teala , ekmeği ve suyu israf etmememizi buyurmadı yalnızca ; "israf etmeyin" buyurdu , yani vakti, ekmeği , suyu , sevgiyi hatta ibadeti israf etmemeyi...
Umutlarınızın ve arzularınızın derinliğinde yatar öteye dair sessiz bilginiz ;
ve kar altında düş kuran tohumlar misali ,baharı düşler kalbiniz .
Güvenin düşlere ,zira onlarda gizlidir ebediyete açılan kapı.