nur
@Nur57
Zamanın dışında, boşluğun içinde
228 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kendiliğinden geldi acılarım. Yerleştiler içime. Sonra alıştım ve kabullendim. Sanki dünyada başka türlü bir hayat yaşanamazmış gibi...
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
188 syf.
·
Puan vermedi
·
1 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Rıza yine dünyanın bütün neşesini sünger gibi içine çekmişçesine mutluydu. İnanamıyordum ona. Sabahtan akşama kadar coşkulu olabiliyordu. Gamsızlık da değil, mutluydu adam. Her daim gülüyordu, her şeye, her duruma.
İyi ki doğdum mu? Elli yaşındayım ben, bu ne neşe? Ben bir an önce ölüp gideyim diye doktora bile gitmiyorum.
Benim payıma düşen, eğlenen insanların neşesini bozmadan, yüzümde sahte bir gülümsemeyle onlara eşlik etmek ve herkesin bu güzelim hayatının devamını sağlayacak parayı bulmaktı. Herkes memnundu halinden. Bir ben değildim.
Evden ne kadar uzak kalsam kendimi o kadar şanslı sayıyordum. Vardığım yerde beni evin beklediğini bilmiyordum.
Hâlâ düşünürüm, insanlar buldukları intihar mektuplarını ne yaparlar? Saklamak kendine, atmak gidene haksızlık. Ben o adamın mektubunu hâlâ açar arada okurum. “Yapamadım, alışamadım” demiş. Ben de alışamadım, ama bileklerimi de kesemedim. Bir gün intihar edersem geride mektup bırakmayacağım.
Sonra gidip yatıyorum. Ertesi sabah
uyandığımda bugün de ölmedin, yaşaman gereken bir gün daha var, yine sıçtın, diyorum aynada kendime.
Eskiden büyümek için sabırsızlanırdım. Oysaki önümde koca bir yaşam vardı, her şeyi hemen istiyordum. Şimdi fazla acelem yok, onun için bekleyebilirim.
Eski bir fotoğrafa bakıyorum. Daha önce fena değilmişim. Bir sürü siyah saçım ve tavuk hırsızı gibi bir halim varmış. Sıkıldığım bir gün saçlarımı saymak istedim ama çok fazlaydı. Bugün onlardan sadece bir tane kaldı. Son siyah saçım.
Kendimi çirkin buluyorum. Belki de kış olduğu içindir. Kışı geçirirseniz yazın da aynı olduğunu göreceksiniz.