...Demek ki yuttuğumuz her lokma bir bakıma başkasının ağzından çalınmış oluyor, bu hırsızlığı aşırıya vardırarak başkalarının ölümüne neden oluyoruz, aslında hepimiz az çok katil sayılırız,
Yeryüzünün bütün kanserli hastaların çektiği acıların toplamından daha fazla bir iç acısıyla. Tanrı bana zayıf bir karakter verdiyse, kimi suçlayayım böyle hazin biten bir ömür için sorusunun bütün yakıcığıyla yakarak beni.
Gözlerini yumdu, uyudu.
Bir daha uyanmadı yanına oturdum. Elini elime aldım, soğumasını izledim. Gözyaşı döktüm sabaha kadar.
Ölüyorsun baba, nihayet ölüyorsun dedim, senin için seviniyorum. İntihar etmek dışında her şeyi yaptın ölmek için.
Şimdi sıra bende.
Kanepenin ucuna oturup şöyleştik. Pencereler açıktı. Karşı apartmanlardan televizyon ışıkları sızıyordu gecemize. Birileri mutlu mutlu gülüşerek sokaktan geçiyordu. Ana caddeden, eğlenmeye giden zengin piçlerin arabaları geçiyordu. Hayat başkalarına kavun, bize kelek yedirdiğini hiç saklamıyordu.
Okur Takip Önerileri
Sen her zaman tanınmamayı sevdin, demişti, içeriye girmenizden önce, ben de bunun üzerine toplum içinde tanınmazlığımı korumanın benim için en hoş sey olduğunu söylemiştim.
Sayfa 172 - Yky
