Oğuz Atay alıntısından bile bireyin kronik yalnızlığı, toplum ile arasındaki uçurumu ve bir insanın delilik sınırlarına gelişi anlaşılabilir. Oğuz Atay zamanından çok daha ilerisini görmüş, nadide bir yazardı.
Bu iletinin altına bir Oğuz Atay alıntısı bırak! 🤓
Ben! diye bağırdım bütün gücümle. Ben burada bir saksı çiçeği gibi kuruyup gidiyorum. Ben çiçeklere bakmasını bilmediğim gibi, kendime bakmasını da bilmiyorum. Ben yalnızlığı istemekle suçlanıp yalnızlığa mahkum edildim. Bu karara bütün gücümle muhalefet ediyorum. Ben yalnızlığa dayanamıyorum, ben insanların arkasında olmak istiyorum. İnsanların düşmanlara da ihtiyacı vardır. (Dostlarının değerini bilmek için)