Merve kayacı
@Pdrr
Psikolojik danışman
yüksek lisans
5 Mart
69 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Evet kırmızı ayakkabılardan kopmak acı vericidir ama bağımlılıktan bir kerede tümüyle bağımızı koparmak tek umudumuzdur. mutlak kutsamayla dolu olan bir kopuştur bu. ayak tekrar büyüyecektir yolumuzu bulacağız iyileşeceğiz koşup oynayacağız ve bir gün tekrar sıçrayacağız.O zamana kadar el yapımı hayatlarımız hazır olacaktır onun içine çözüleceğini ve bir ikinci şansa daha sahip olacak denli talihli olduğumuzu görünce şaşıracağız
Öğrendiklerimiz elbette etkiliyor hatıralarımızı. eskisi gibi olmuyor ama insan ilk anda coşuyor işte sonra bir de bakıyor ki köprülerin altından çok sular akmış. O zaman keşke karşılaşmasaydım diyorsunuz hatırası daha iyiydi
Sayfa 186Kitabı okudu
“Bunca yıl ne yaptın bu evin içinde?” Dedim. Hiç birini aramadın mı yanında?”
“Aramaz mı insan.. arar elbet”
“Ya nasıl soğuttun kalbini? Sevinince kiminle sevindin?”
Sayfa 101Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Ruhumuzu dindirecek duygular hissedebilmek için doğada yolculuk etmemiz gerektiğini söylemişti ben çalıya yolculuk etmeye karar verdim o sonsuzlukta ne küçük olduğumu yaşamak istedim
Doğayla başbaşayken yaşadığımız bazı anların içimizde ömrümüz boyunca silinmeyecek bir iz bıraktığına ve şehirde yaşadığımız zorluklarla başa çıkma da bize yardım ettiğini inandı bu anlara varlığı kızından anlar adını verdi
Ne zaman bir bulut geçse düşünüyorum yüksek sesle göre böyle görmek ne güzel beyazıyla mavisiyle
İnsanın yarası Sağken iyileşir
Yaşamadıklarımızın hatırası dedi elindeki kitabı uzatarak
Bir yanlışı sırf güzel olduğu için sevebilir insan
-‘İncitmek ve zarar vermek farklı şeylerdir’ dedim. ‘dişinin çürümesine yol açan şekeri yerken canın yanmış mıydı?’
-‘ hayır tadı güzeldi’ dedi anlamaya başladığını gösteren bir gülümseme ile.
-‘sana zarar verdi mi evet işte istediğim bu bazı şeyler canımızı yakar ancak bize zarar vermez onlar bizim için iyi bile olabilir ve hoşumuza giden şeylerde bizim için son derece zararlı olabilir’
Ben bir zaman yanlışıyım
Sen zamandan büyük güzellik
Bir hayatım daha olsa korkmadan dokunmak için yaşardım ona bir keklik beslerdim ellerimle varsın uçsun sonunda bir çiçek büyütürdüm varsın solsun sonunda bir omuz ısıtırdım varsın gitsin sonunda dokunurdum ben eriyene dek o eriyene dek biz hiçleşip karışıncaya dek bu derin boşluğa dokunurdum ama yok ben hayatım daha bir hayat daha yok
Şimdi buradan bakınca uzun boşluğun yazılmış kısa hikayeler görüyorum sizin oradan el yazısıyla kahkahayla ve gözyaşıyla artık anlıyorum insan görkemli güzelliğine övünerek bilemiyorum ne Dünyanın ne kendisine kalbin terazisi bitirmemiz hiçbir şeyin kıymetini hakkıyla ölçemiyor oysa bir bilseniz ah bir bilseniz
Zamanı ve sence dayanmanın en basit yolu sonunda muhakkak geçeceğini unutmamak evet her şey geçiyor sevmek bile acı çekmek bile tanımak seni yaşamak bile dünya bile azalmayı dahi beklemeden biti veriyor ağrı dinliyor uzun ıssız teşek tesi bir boşluk kalıyor geriye sadece insan ancak o zaman asıl olanın yaşarken hanım hasta mısınız bölümüne savaştığının kadimboşluklardan ibaret olduğunu anlıyor
Birine susmasını söylediğinizde sesine, gitmesini söylediğinizde kendisine hasret kalabiliyorsunuz birkaç gün öncesine kadar tanımadığım birinin varlığının ya da yokluğunun konuşmasının ya da susmasının benim için mesele haline geldiğini fark etmek keyfini kaçırdı