Hayyam, bildiğimiz Hayyam. Hocalara, mollalara, iktidar sahiplerine, kötüye (bazen iyiye bile), bazen de kendisine bile karşı, Doğu’nun efsanevi şairi. Kitabın incelenecek bir tarafı yok ki zaten dörtlüklerin bir araya getirilmiş hâli. Şiir yine aynı şiir yani.
Benim dikkatimi çeken, çevirmen Sabahattin Eyüboğlu’nun ön sözündeki cümleler oldu. Ön sözün ikinci paragrafını aynen aktarıyorum:
Türkçe Hayyam’a benden önceki çevirilerden daha çok, benden sonrakilerden daha az yaklaşmış olduğuma inanıyorum. Ayrıca şuna da inanıyorum ki, biz, bugünkü Anadolu Türkleri, Doğu klasiklerini yeni baştan anlamak ve anlatmak zorundayız. Başta Kur’an olmak üzere Arap ve Fars edebiyatını, biz bugüne kadar, iyi kötü, doğru yanlış demeden aklımızı, sağduyumuzu kullanmadan bir çeşit kıble saymış, Hafız’ın serçe kuşu dediğinde bir zümrüdü anka görmüş, Sadi’nin ev dediğini saraya çevirmişiz. Onları asıllarındaki sadelikle görürsek, yeniden ve daha kökten kazanabiliriz.
