Sümeyye Nur Kandemir
@Sumeyyenurk
Psikolojik Danışman
Lisans
21 Aralık
15 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazen o kerteye varıyordu ki kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir alem kurup keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.
174 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Hayatta kalmak için mücadele etmek zorundasın, mücadele etmek için de üstünü başını kirletmen şart.
Kitlelerin bugünkü olağandışı ve ani fikir değişimlerinin, musluk gibi açılıp kapanabilen duygularının temelinde gazete ve radyoların hipnozu yatıyor.
Sayfa 10 - Sel
Namuslu değilim,ama ben tek başıma bir hiçim, kaçınılmaz olan sosyal kötülüğün küçük bir parçasıyım sadece.
Reenkarnasyon?
İnsan neden ölümsüz değil diye düşünüyordu. Beynin merkezi ve kıvrımları,görme ve konuşma kabiliyeti, bu sağlık ve deha,bütün bunlar toprağa karışarak eninde sonunda yer kabuğu ile birlikte soğumaya ve sonrasında Dünya ile birlikte güneş'in etrafında milyonlarca yıl anlamsızca ve amaçsızca dönmeye mahkumsa neye yarar? Toprağın altında soğuyacak ve dünya ile birlikte dönecekse insanı bu yüksek, neredeyse tanrısal aklıyla yoktan var etmeye ve sanki alay edercesine tekrar çamura dönüştürmeye hiç gerek yok. Maddenin dönüşümü...Öümsüzlüğün karşısında bu ucuz bahane ile teselli olmak ne büyük korkaklık! Bilincin dışında doğada meydana gelen bu süreçler insanın aptallığından daha aşağıdır, çünkü aptallıkta bile bir bilinç ve irade mevcuttur; süreçlerde ise bunu eşdeğer bir şey yoktur. Yalnızca ölüm karşısında saygıdan çok korku duyan bir korkak bedenin zamanla bir otun,bir taşın ya da kurbağanın içinde yaşayacak olması ile teselli olabilir. Maddenin dönüşümünde kendi ölümsüzlüğünü görmek, kırılan ve artık faydasız olan değerli bir kemanın kutusuna parlak bir gelecek öngörmek kadar gariptir.
Hayat can sıkıcı bir tuzaktır.Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder. Aslında insan iradesi dışında birtakım tesadüfler tarafından yokluktan var olmuştur. Peki neden?Varlığının anlamını ve amacını öğrenmek ister, sorularına cevap alamaz ya da saçma sapan cevaplar alır. Kapıyı çalar, ama açan kimse olmaz. Ölüm de aynı şekilde iradesi dışında karşılar insanı. İşte tıpkı bir hapishanede ortak bir felaketle birbirine bağlı olan insanlar bir arada olduklarında kendilerine nasıl daha rahat hissederlerse, hayatta da analiz etmeye ve sentezlemeye yatkın olan insanlar bir araya geldiklerinde, onurlu ve özgür düşüncelerini birbirlerine aktararak vakit geçirdiklerinde bu tuzağın farkına varmazlar. Bu bakımdan akıl yeri doldurulamaz bir zevk kaynağıdır.
Sayfa 23
Siz de çok iyi bilirsiniz ki, bu dünyada insan aklının yüksek manevi dışavurumu dışındaki her şey önemsiz ve sıkıcıdır. Akıl, hayvanlar ve insanlar arasında keskin bir sınır çizer, insandaki ilahi yöne ışık tutar, hatta bir dereceye kadar gerçekte var olmayan ölümsüzlüğün yerini tutar. Buradan yola çıkarak şunu söyleyebilirim ki akıl elimizde olan yegane zevk kaynağıdır. Etrafımızda akla dair hiçbir şey görmüyor, duymuyoruz. Bu da zevkten mahrum olduğumuz anlamına geliyor. Gerçi elimizin altında kitaplar var ama bu canlı bir sohbetin karşılıklı ilişkinin yerini tutmuyor. Çok da doğru olmayan bir kıyaslama yapmama müsaade edecek olursanız, bence kitaplar notaya, sohbet ise şarkı söylemeye benziyor.
Sayfa 22