Serinin ikinci kitabı. Bu kitap, ilkine kıyasla, hadis odaklı olmuş. Kapsadığı konu itibariyle bu normaldir. Dikkatimi çeken ve araştırmak üzere not aldığım kısımlar ise şunlar oldu; ilk bölümde peygamberin cinsel hayatı ve Allah'ın bunları koşulsuz gerçekleştirmesi, peygamberin iddia edilen öğretmenleri ve kuran'da şiddet. Kitapta büyük bir yer ayrılan kadim uygarlıkların ritüellerinin, islamdaki ritüellerle benzerlik göstermesini ise pek geçerli bir argüman olarak göremedim.
Şöyle ki bu tartışmada iki taraf var: teist ve teist olmayan. İkinci grup, aynı ritüellerin farklı toplumlarda bulunmasını, bir kültür etkileşimi olarak yorumlayıp dine kutsiyet atfetmenin yanlış olduğunu öne sürüyor. İlk grup ise, bu benzerliklerin doğal olduğunu, çünkü bu dinlerin mensupları tarafından inanılan Tanrı'nın ortak olduğunu dile getiriliyor. Bu noktada, iki açıklama da makul gözüküyor. Yani buradan teist olmayanlara ekmek çıkmaz.
Turan Dursun'u okurken bazen argümanlarının yetersiz, hatta vardığı sonuçla ilgisiz olduğunu fark ediyorum. Zayıf öncüllerden kuvvetli bir sonuca ulaşma çabası da biraz yaygın, ne yazık ki.
Ör:İslam öncesi kız çocuklarının öldürülmesi konusundaki argümanları çok zayıf.
Hadis uydurmacılığındakiler keza yine zayıf.
Sabiilik üstüne sayfalarca yazılmış fakat başlangıç aldığı nokta yanlış, Diyanet çevirisine göre o Sabiiler o "Sabiiler" değil. (Bunu incelemem lazım detaylı.)
Genel olarak baktığımızda, içimizde şüpheler oluşturup bize bunları araştırma hevesi veren değerli bir kitap (serisi).
