Zeynep
@Zeze_okur
122 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Hayat, birine "seni seviyorum" demenin kararsızlığını yaşamak için çok kısadır..
"Içimde ne kadar kelime varsa sustu.
Heceler dilimden döküldü.
Aklımda tuttuğum savunma cümleleri uçuştu.
Tutunduğum bahaneler kayıverdi dilimden.
Uçurum ayakcumda değil, içimde de derinleşiyordu..."
Nen var Zeze?'
'Hiç, şarkı söylüyordum.'
'Şarkı mı söylüyordun? '
'Evet.' 'Öyleyse ben sağır olmalıyım.'
'İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyormuydu yoksa? Birşey demedim.. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.. '
Okur Takip Önerileri
"Sen beni, sevdiğin, ben de seni sevdiğim için aramızda bir dünya yaratıldı. Ben de, sen de bu dünyadaki herşeyi sevdik; herşey de bizi sevdi. Tıpkı âlemdeki herşeyin Allah'ı sevmesi gibi..."
"...bir kere hayatınızda bir şeyleri değiştirdiğinizde, bir tutum, bir davranış, bir mantık...ufacık da olsa bir şey işte...bu zincirleme bir reaksiyon olarak tüm sisteminize, psikolojinize yansır..siz farkında olmadan daha zor olan tıkanıklıklar da zamanla açılmaya, değişmeye başlar..çünkü alıştığınız ve aslında içine sıkıştığınız kalıbın ya da sizi soktukları kalıbın diyelim, dışına çıkar, oradan dışarı çıkmaya zorlarsınız bünyenizi..kendinize saygınız artar..daha çok güvenirsiniz kendinize..daha gerçek hissedersiniz kendinizi..unutmayın, olumsuz değişimler olumsuzları, olumlu değişimler matematiksel olarak, olumluları etkiler..giderek artar bu değişim..sadece bir yerden başlamak gerek..
"Hepimizi kamptan çıkardılar. Yarım saatlik bir yürüyüşten sonra raylarla bölünmüş bir tarlanın ortasına vardık. Burada trenin gelmesini bekleyecektik. Kar sıklaşmıştı. Hareket etmek ve oturmak yasaktı. Örtülerimizin üzerinde kalın bir kar tabakası oluşmaya başlamıştı. Her zamanki tayınımız olan ekmek getirdiler. Üzerinde atıldık. Aramızdan biri, susuzluğunu kar yiyerek bastırmayı akıl etti. Diğerleri de hemen onu taklit etmeye koyuldular. Eğilmeye hakkımız olmadığından, herkes kaşığını çıkarmış, yanındakinin sırtında birikmiş karı yiyordu. Bir lokma ekmek ve bir kaşık kar. Bu manzara bizi izleyen SS'leri güldürüyordu
Çünkü nasıl gözleriniz görmeye,kulaklarınız duymaya yarıyorsa,insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar.Kör bir insan için kuş sesleri nasıl boşunaysa, bütün bir yürekle algılanmayan zaman da öyle boşa gider, kaybolur.Ama ne yazık ki, düzgün çarpmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır.."
