ZEYY NEPP
@Zynpply
Nereye gittiğini bilmiyorsan, hangi yoldan gittiğinin hiçbir önemi yoktur.
Öğretmen
Lisans
Hayallerim
17 Haziran
344 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“İnsan ne kadar acı olursa olsun bir mecburiyeti kabul ettikten sonra içine sükun ve tevekkül geliyor.”
Üç kuruş için...
Bütün bu olanlar bitenler şaşırtıyordu onu. Bu insanlar, ne insanlar böyle?
Faydalarının dışında gözleri dünyayı görmüyor. Görmüyor değil, bir kuruş için bir insana kıyabiliyorlar.
Sayfa 70 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
“İnsanı anlatmak değil, susmak yorar.
İnsanı yaşamak değil, gizlemek yorar.
İnsanı yol değil, kalmak yorar."
Okur Takip Önerileri
Asıl mesele de bu işte. Zaman ne kadar geçerse geçsin, bazı konularda hiçbir şeyi değiştirmez. Elinden malını mülkünü, varını yoğunu alsalar, bundan ölmezsin. Bunları yine edinebilirsin. Ama senin onurunu kırar, ruhunu öldürürlerse, işte buna çare yoktur...
Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı üzüntüden payını alan büyük ve hüzünlü kişiler.
Ne tuhaf değil mi? En yakınlarımıza kalbimizi açamıyoruz, sonra gidip bir yabancıya içimizi döküyoruz.
Yitirilmiş kentlerde bıraktığım kendimi aramam bunca yıl sonra, sonra aranılacak bir ben daha bırakarak kentin kapılarından çıkmam....bulmak, yitirmekten büyük... yitirmem nakkaş olduğumda...bulmam nakkaşlığımdan.
Cenneti görmemiz için gözlerimizi açmamız değil, belki de kapamamız gerekir.
Bir ateşim yanarım, külüm yok, dumanım yok Sen yoksan mekanım belli değil, zamanım yok
Sevgili Dost; Bir zarfı açmak kadar kalbi titreten ne vardır.Zarf mahremiyettir,mahrem olmasa da satırlar.Bir köşeye çekilinir , yalnız okunur mektuplar.
Yaşamı güzel kılan, insanların birbirilerinin yüreklerini ısıtmak için bulabilecekleri iyilik dolu sözcüklerdir. Kimilerini ölene dek unutamazsınız, geriye dönüp baktığınızda anımsayacağınız tek şey size neler hissettirdikleri olacaktır.
Toprakta gezen gölgeme toprak çekilince, Günler şu heyulayı da er geç silecektir, Rahmetle anılmak ebediyet budur amma, Sessiz yaşadım kim beni nereden bilecektir.
Ne tuhaf değil mi? En yakınlarımıza kalbimizi açamıyoruz, sonra gidip bir yabancıya içimizi döküyoruz.
Biz, her şeye hayret eden bir millet olduğumuz için albayım, sevinç ve şaşkınlıkla ellerimizi çırpıyoruz. Zaten her zaman alkışlarız. Beğensek de, beğenmesek de, oyumuzu versek de, vermesek de, her şeyi oyun sandığımız için durmadan ellerimizi çırparız. Ruh bilimciler de öyle söylüyor: Çocuk kalmak iyiymiş. Biz de iyi kaldık albayım; medeniyet bizi bozamadı.
