Sen zihnini boşaltmazsan o seni dünyaya çeker,götürür.
Hani Sultan Velet Hazretleri Derya aç bir adama iki kere iki kaç eder diye sormuşlar, O da dört somun ekmek eder demiş.
Çünkü zihin ihtiyacının kontrolünde, Hakk'ın değil ihtiyaçtan kurtulman gerek ki bu da teslimiyetle olur.Teslim ol, Sana bir şeyler olmasına izin ver ama sen zihninle
5 / y a ş a m a k i s t e r d im
Hayatı engin bir gülümsemeyle
Karşılamak isterdim.
Yüreğim sevmenin ufuk çizgisinde hayran
O biraz olgunluğu, biraz mutluluğu
Andıran geniş bir gülümsemeyle.
Hayatı seninle yaşamak isterdim.
Bir acının izini sürdüm durmadan
Aydınlık bir gelecek adına.
Geçmişte kalanı kitaplardan aldım
Yaşadığımı koydum üstüne
Hayatı bir yoğun acıda kavradım
Seni acılardan uzak isterdim
İ N S A N I N A N L A M I N I T Ü K E T M E K
Ölüm yok. Ölüm korkusu da. Özgürlük saçma! Başkaları kalmadı. Onu göklere çıkaran, yerlere gömen aşkın deliliğinden de kurtuldu. Zaman sadece kendisi. Başka hayatlar kalmadığı için başka hayatlardan ara ara kalbine yürüyen o tuhaf endişe de, üzüntü de yok. Anlamanın azabından kurtuldu. Sadece inanıyor. Öyle bir hiza buldu ki kendine, o güzelim, biricik hikâyesi önce tuhaf bir can sıkıntısına, sonra da yalnızlık korkusuyla herkesten yapılmış bir yalana döndü.
Sayfa 8Kitabı okudu
İ N S A N I N A N L A M I N I T Ü K E T M E K
Kimsenin kendine ait bir zamanı yok. Kimsenin kendi acısı yok, anısı yok, rüyası yok, arzusu yok. Herkes koronun en ortasında en yüksek sesi çıkarmak için çırpınıyor. Oraya nasıl geldiğini bilmiyor. Oradan nereye gideceğini bilmiyor. Kalabalıkla birlikte o da bağırıyor. Tek zamana indirgenmiş bir bellek. Yapıştırma bir gülümseme Eğreti. Anlamsız. Güvenlik içinde ama. Yalnız değil. Bütün korkularını yendi.
Sayfa 7Kitabı okudu
K I L I Ç D A R O Ğ L U A D A Y O L M A S I N
Konuşabilseler bebekler bile aynısını söylerler.
Sayfa 11Kitabı okudu
S’i’ credesse che mia risposta fosse
a persona che mai tornasse al mondo,
questa fiamma staria sanza più scosse;
ma però che già mai di questo fondo
non tornò vivo alcun, s’i’ odo il vero,
sanza tema d’infamia ti rispondo.
Gidelim öyleyse, sen ve ben,
Akşam gökyüzüne sere serpe uzanmışken
Uyuşturulmuş bir hasta gibi masada;
Gidelim, geçerek o yarı tenha sokaklardan
O kıytırık otellerdeki uykusuz gecelerin
Ve zemininde istiridye kabuklarıyla salaş lokantaların
homurtulu inziva köşelerinden:
S o k a k l a r s o k a k l a r
Sinsi niyetlerle uzayıp giden ağız dalaşı gibi
Seni kaçınılmaz bir soruya doğru sürükleyen…
Sorma sakın “Nedir?” diye.
Gel gidelim ziyarete.
...
