İlk bölümü güzel gelen bir kitabı okuduğumda hemen bitmesin diye uzun aralar veriyorum. Bu size her ne kadar üşengençlik ve kitaba sadakatsizlik olarak görünüyor olsa bile.
Bu tür garip bir özelliği taşımakta umarım yalnız değilimdir. Sizlerde de oluyor mu bu?
Annesi ölen bir çocuk oturmuş toprakla oynuyor. Babası ona " kalk oğlum toprakla oynama, üstünü kirleteceksin" der. Çocuk babasına döner ve şöyle der; " bana insanların topraktan yapıldığını söylemiştin değil mi?" babası şaşkın bir yüz ifadesi ile " evet oğlum doğru" der. Çocuk ayağa kalkar, babasının elini tutar ve şöyle der; " o zaman ne olur baba bana yardım et annemi tekrar yapalım"...