Sırça Köşk
Hele cümle alem bu köpeğin onda biri kadar rahata kavuşsun, bakın ben bir daha acı şeylerden söz açarmıyım!
Sayfa 69Kitabı okudu
Varlığını ruhen algıladığı o hayali imge ile asıl dünyada buluşmak istiyordu. Onu nerede veya nasıl arayacağını bilmiyordu ama içinden bir ses herhangi bir harekete geçmeden de onunla karşılaşacağını söylüyordu. Sanki birbirlerini tanıyorlarmış ve haberleşmiş gibi usulca buluşacaklardı, belki kapının önünde ya da daha gizli bir yerde. Karanlık ve sessizlikle çevrelenmiş bir halde yalnız olacaklardı ve o anda, o yüce şefkat anında başkalaşacaktı. O imge, gözlerinin önünde silikleşerek elle tutulamayan bir şeye dönüşecekti ve sonra şekil değiştirecekti. Zayıflık, ürkeklik ve acemilik o büyülü anda ondan uçup gidecekti.
Defter, ben yoruldum, sen yorulmadın mı daha? Beynim mürekkep salgılıyor, yığınla anlamsız, saçmasapan döküntü. Kime ne yaran var bütün bunların? Devinimsizlik, durukluk. Defter, kendi kendine yaz artık bir şeyleri. Ömrümün kıyılarında dolaşıyorum, nicedir hep bir şeylerin kıyılarında, aklımın, bedenimin, gücümün... Belki de enginlere hiç açılamayan bir kıyı adamıyım ben. Belki değil, öyle. Defter, çırpındıkça sana vuruyorum.
HAZİRANDA ÖLMEK ZOR
orhan kemal'in güzel anısına
işten çıktım
sokaktayım
