Zaman geçiyor. İmkansız göründüğü zaman bile. Hatta saatin her tik tak edişi insanın canını acıtsa da. Yavaş yavaş geçiyordu saniyeler. Yalpalayarak ve sessizliklerin içinden sürünerek. Ama bir şekilde geçiyordu. Benim için bile.
Belirsizlikten kurtulmuştum ama kimse bana bunun ne kadar can yakıcı olduğunu söylememişti. Kemiklerim sızlıyor, kalbimdeki yarıktan kan sızıyordu ve aldığım her nefes bir mücadeleye dönüşmüştü.
Fakat bu hisleri yatıştırmaya çalışmak yerine kucaklamayı seçtim. Çünkü keder, deli gibi acıtsa da size hâlâ hayatta olduğunuzu hatırlatırdı ve her şeyin sonunda, yalnızca bu acının hafiflemesiyle iyileşebilirdiniz.
Sayfa 362Kitabı okudu
Çünkü keder, deli gibi acıtsa da size hâlâ hayatta olduğunuzu hatırlatırdı ve her şeyin sonunda, yalnızca bu acının hafiflemesiyle iyileşebilirdiniz.
Sayfa 362Kitabı okudu
Dün gece radyoda bir şarkı çaldı. Yarısına ben eşlik ettim, yarısına gözlerim. Söylemek ne kadar acıtsa da ben seni çok özledim.
Yaşanılanlar,canımızı acıtsa da bize aittir.Değerlidirler.Onları görmezden gelmek,bize zarar verir.Bunun yerine,gerçeği fark edip doğru değerlendirip geleceğe yürümek,insanı dengede kılar
Sayfa 89
...bazen bir hatıra insanın canını çok acıtsa da, gerçekle karşılaşmak kadar yaralayıcı olmuyor!
Sayfa 520 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Ölüm değilse bizi ayıran, yazık olmuş.” diyor ya hani bir şiirde, bazı şeyler vakti geldiğinde bitebilmeli. Ölüme gerek kalmadan. Can yaksa da, acıtsa da bitmeli.
, bazen bir hatıra insanın canını çok acıtsa da, gerçekle karşılaşmak kadar yaralayıcı olmuyor!"
Sayfa 520Kitabı okudu
"Keder, deli gibi acıtsa da size hala hayatta olduğunuzu hatırlatırdı ve her şeyin sonunda, yalnızca bu acının hafiflemesiyle iyileşebilirdiniz."
Sayfa 362Kitabı okudu
Canım Gregor
"Her acı, ne kadar can acıtsa da insanı büyütür. Acının içindeki cevheri görüp sabretmek gerekli. Zamanla geçecek, her şey gibi. Çünkü doğanın kanunu budur."
Sayfa 13Kitabı okuyor
Zaman geçiyor. İmkânsız göründüğü zaman bile. Hatta saatin her tik tak edişi insanın canını acıtsa da. Yavaş yavaş geçiyordu saniyeler. Yalpalayarak ve sessizliklerin içinde sürünerek. Ama bir şekilde geçiyordu. Benim için bile.
Sayfa 95 - EpubKitabı okudu