ZAMAN GÖSTERECEK OLACAKLARI
Şimdi anlatacağım bu öykü, ünlü Çin düşünürü Lao Tzu'nun zamanında geçer. Lao Tzu, bu öyküyü çok sever ve anlatırmış.
Köyün birinde bir yaşlı adam varmış. Çok fakirmiş ama Kral bile onu kıskanırmış. Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.
Nasipsizlikten sana sığınırım Allah'ım.
İMAN لا İLE BAŞLAR
TAĞUT NEDİR?
ALLAH SEVGİSİ ile TAĞUT SEVGİSİ
ASLA BİR ARADA BULUNMAZ.
“(Ey Peygamber!) Sana indirilen ve senden önce indirilmiş olan Kitaplara inandıklarını iddia eden şu ikiyüzlülerin hâllerine bir baksana; (hem Müslüman olduklarını söylüyorlar, hem de Kur’an’ın hükmünü terk edip) tağut’un, (yani Allah’ın hükümlerini hiçe
Bir adamın evinde yangın çıkarsa ve onu söndürmeye giden bir adam, ev sahibinin eşyalarını görür ve ev sahibinin eşyalarını alırsa, o adam o ateşe atılacaktır.
Kral hamburabi
Değer Üzerine
Üstün Dökmen bir söyleşisinde şöyle der:
"Yere düşen bir ekmeğe basanı görmedim. Ama yere düşen insanı tekmeleyen çok insan gördüm.Biz adamına göre davranırız. Eğer karşımızdaki adam iri kıyımsa, ' Buyur abi' diyor; ufak tefekse, ' Ne var lan!' diyoruz.
Oysa ki insanların onuru eşittir.
Diyorum ki, yerdeki ekmeğe saygılı olma karşısında hem fikiriz. Ona kimse basmaz, öper bir kenara koyarız. Çünkü ekmek nimettir. Kabul. Peki insan bir nimet değil midir?"
.
Ne anlamlı anlatmış değil mi?
Şu yeryüzünde bir insanlığa katma değer biçemedik gitti...
Ve son söz:
Gerçek olan bir şey vardır ki, o da "değerin ağır" olduğudur.
Vazgeçebileceğimiz kimseye değil de hak edene,hak ettiği kadar verilmelidir.
Hani eski bir ata sözü vardır:
"Ederinden fazla verilen değer, soytarıyı kral eder."
Dertleşme postu :D Yorumlara bekleniyorsunuz :D
Merhaba sevgili okurlar.Uzun zamandır ileti paylaşmıyordum.Biraz kitaplardan bahsetmek istedim.Son okuduğum,şu an okuyor olduğum kitaplardan.Şu an Dilara Pamuk'tan Maça Kızı 8 birinci kitabı okuyorum.Aslında yaklaşık bir sene önce almıştım bu kitabı.Ama şimdiye kısmetmiş.Bora ve Nazlı'nın hikayesi bu kitap.Nazlı,sevdiği adam çocukluk
ve Aslan Kral, ölümün eşiğinde, sanki hiçbir şey önemli değilmiş gibi bir isim telaffuz ediyordu. Üstelik herkes tarafından merak edileceğini bile bile. Gözü yaşlı halkına baktı, belki de son kez sözünü dinleyeceklerini düşünüyordu. Sükûnetle ve tane tane söyledi:
"Bir adam ki, dünyayı yöneten kişiler onu anlasalardı en büyük hazineye sahip olurlardı!"
Karun ve Anarşist
Öykü ünlü Çin düşünürü Lao Tzu'nun zamanında geçer. Lao Tzu, bu öyküyü çok sever ve anlatırmış.
Köyün birinde bir yaşlı adam varmış. Çok fakirmiş ama Kral bile onu kıskanırmış. Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki, Kral bu at için ihtiyara nerdeyse bir hazine teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış. “Bu at, bir at değil benim için;
Kral hastaymış. Neşeli birinin gömleğini giyerse iyileşir demişler.
Neşeli adam bulunmuş, onun da gömleği yokmuş.
Ruhum: Zamansız, mekansız icat,
Sine'm bir kumbara, dertler dökülür kat kat..
Öyle bir dert ki, sahibi İslâm.
Öyle bir keder ki, hâdimi insan, hâini insan!
Talibiz Rabb'im: Sıkletine, mihnetine
Haramdır bize, Allah'ın rızasından başka gâye!
Gazze'ye selâm olsun, kâfirle gazâ edene
Veyl olsun saldırana! Ehli sünnet kardeşine.
Bir yanda ölenler, bir yanda kalbi ölenler..
Gadabı, kini gözlerini kör edenler.
Çok konuşup, hem içini ateşle dolduranlar!
İftira edenler, yalanı dillerine dolayanlar
Meşhurluğun sonu ibreti alem olmak,
Büyüklerin işi değil, kendinden emin olmak..
Doğruyu, yanlışı ayırt edememiş olmak,
En fasih istidraçtır, itidâli zorlamak..
Kemâlât meğer kıyafette imiş..
İçi boş korkuluk, gaflette imiş,
Sanırdık adam var kaftan altında, ancak:
Kılıflar laftanmış kral çıplak...
خ ف ز ي
İshan Oktay Anar -Tiamat Sözlük
Anafor : Su ya da hava akıntısının, önüne bir engel geldiğinde ya da karşılıklı olarak çarpıştıklarında çukurlaşarak, dönerek oluşturdukları çevrinti.Burgaç .
Satıh : Yüz, yüzey.
Yalpa :(deniz taşıtları) dalgaların ya da rüzgârın etkisiyle iki yana doğru yatıp kalkmak, sallanmak.
Uskur: Gemi pervanesi.
Manivela:Bir ucunun bağlı bulunduğu bir
Ebû Mes'ûd radıyallahu anh anlatıyor:
Resûlullah’a -sallallahu aleyhi ve sellem- bir adam geldi.
Titremeğe başladı, ona,
"Sâkin ol, ben kral değilim; ben kurutulmuş et yiyen bir kadının oğluyum," dedi.
(İbn Mâce,Et'ime,30,hadîs no,3312).