Tolstoy kitaba, sonunu ifşa ederek başlamayı tercih etmiş. Bu harekette bir ustalık ve güçlü bir iddia var. Ölümün resmini, bir ölüm öncesi sahnesinden geçerek çizmeye çalıştı, lakin aslında bir hayat resmi çizmiş oldu.
Kitaptan ve Tolstoy'un hayatından, kadınlarla sağlıksız irtibatını sezebiliyorum. Bu kitapta Tolstoy, hayat, ölüm, acı, kader, bağlılık, makam vb. kavramları harmanlayan bir müfekkir olarak da karşımıza çıkıyor.
Aklın tozunu alan bir kitap oldu. Teşekkürler Tolstoy.