Ah! Keşke sevdiğimiz ruhun üzerine bir ayna misali eğilip ondaki yansımamızı görebilsek!
Sayfa 34Kitabı okudu
Küsmüyorum
“Yaralar uçuruma dönüşmemeli.Çünkü uçurum hakemlik yapamaz.Gözlerimizden öpmez uçurum.Uçurum sarılamaz bize.Elimizden tutamaz.Küslüğümüzden kimin kârlı çıkabileceğini bir görebilsek! Ah,bir görebilsek küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını!”
Sayfa 59
Birbirinin sevgisinden şüphe duyan sevgililere benziyoruz. İçimize düşen kurdu besleyecek ne çok şey var. Ne çok sebep, karşımızdakinden uzaklaşmak için. Güven tazelemek için söylenen sözler bile yeni yaralar açabiliyor. Yaralar uçuruma dönüşmemeli. Çünkü uçurum hakemlik yapamaz. Gözlerimizden öpemez uçurum. Uçurum sarılamaz bize. Elimizden tutamaz. Küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını bir görebilsek! Ah, bir görebilsek küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını!
Taş taş örmüştük surlarımızı, o taşları söküp birbirimize atamayız şimdi. Her yağmur yağdığında kokusunu içine çektiğimiz topraklarda hücum edemeyiz birbirimize. Gürültü sesi bastırır, oysa konuşmaya ihtiyacımız var. Konuşmaya ve birlikte şarkılar söylemeye. Konuşmaya ve birbirimizi can kulağıyla dinlemeye. Yanlışları dile getirmeyelim mi? Getirelim, fakat Kabil elindeki taşı kaldırdığında söylemiyordu. Taşın dili dönüyorsa söyleyecek bir şey kalmamıştır insana.
Bizler savaş zamanında ne zannederdik biliyor musunuz? "Ah , çocuklar, o günü bir görebilsek . . . " derdik.
"Savaştan sonra yaşayanlar öyle mutlu insanlar olacak l ar ki! Öyle mutlu, öyle güzel bir hayat başlayacak ki. Bunca acıyı çektikten sonra insanlar birbirlerine merhamet ede cek. Birbirlerini sevecekler. Başka türlü insanlar olacak." Bundan şüphemiz yoktu. Zerre kadar.
Kaderemiz hep kişiliğimizde, yani alışkanlıklarımızda, doğrularımızda yada doğru bildiklerimizde gizlidir. Geçmişimize iyi bakabilsek, nerede, ne zaman ve neyi sürekli tekrar ettiğimizi görebilsek bir falcı gibi geleceğimizi okuyabiliriz.
...
İnsanların kaderi de böyledir. Hep aynı motifi tekrar tekrar yaşayarak bitiririz ömrümüzü. Her tekrarda, bu sefer doğruyu bulacağımızı sanırız. Aslında, doğru, aynı motifi tekrar tekrar örerek değil, motifi değiştirerek bulunabilir. O motifi bir görebilsek, ah bir görebilsek. Sonra da kenarından da olsa az biraz değiştirebilsek, hayatımız ne kadar farklı olurdu.
Sayfa 377 - Remzi Kitapevi 24. BaskıKitabı okudu
Birbirinin sevgisinden şüphe duyan sevgililere benziyoruz. İçimize düşen kurdu besleyecek ne çok şey var. Ne çok sebep, karşımızdakinden uzaklaşmak için. Güven tazelemek için söylenen sözler bile yeni yaralar açabiliyor. Yaralar uçuruma dönüşmemeli.Çünkü uçurum hakemlik yapamaz. Gözlerimizden öpemez uçurum. Uçurum sarılamaz bize. Elimizden tutamaz. Küslüğümüzden kimin kârlı çıkacağını bir görebilsek! Ah, bir görebilsek küslüğümüzden kimin kârli çıkacağını!
Sayfa 59 - Şule yayınları
-Onu bir görebilsek kendisiyle bir konuşabilsek..
.
-Ah, mutsuz ve bahtsız bayan..
.
Merak etme her şey yoluna girecek.
...
Sayfa 41Kitabı okudu
annemin ben çocukken ördüğü çeşit çeşit dantellere benzetirim. Her birinin başka bir motifi vardı. Annem önce o motifi çıkarır, sonra da onu tekrar tekrar örerek çok güzel masa veya sehpa örtüleri yapardı.
İnsanların kaderi de böyledir. Hep aynı motifi tekrar tekrar yaşayarak bitiririz ömrümüzü. Her tekrarda, bu sefer doğruyu bulacağımızı sanırız. Aslında doğru, aynı motifi tekrar tekrar örerek değil, motifi değiştirerek bulunabilir. O motifi bir görebilsek,
ah bir görebilsek... Sonra da kenarından da olsa az biraz degLşti-rebilsek, hayatımız nc kadar farklı olurdu.