Ah bu şarkıların gözü kör olsun diyor şarkıda sadece şarkılar değil eksik kalmışlık var burda da neler neler mesela bir ses tonu, bir koku, bir kelime, bir yemek, bir pijama, bir sigara, bir bardak tutuşu, bir şiir ve daha niceleri unutmayı nasıl güçleştiriyor...
Tüm mümkünlerın kıyısına...
Bir ömre sığdıramadıklarımızı bir güne sığdırabilir miydik? Bu ne kadar mümkündü?
Hayat bı şekilde akarken bakmadığımız gökyüzüne doya doya öpmek isterdim. Yanından gectigim tüm çocukları şefkatle sarmak , dudaklarım catlayana kadar öpmek isterdim. Ayıplanır diye düşünmeden koşmak isterdim . Kalabalık içinde sokağın ortasi demeden müziksiz dans etmek isterdim . Yiyip yiyip doymamak, hep çakır ceyif yaşamak isterdim. Sarılmak isterdim. O sevip sevip doyamadiklarıma binlerce kez sevdiğimi söylemek isterdim... Son kez gözlerinin en derinine bakıp hayatımı film şeridi gibi görmek isterdim. Sevmek, aşık olmak delice şarkılar söylemek, gönlümün raflarina kitaplar dizmek isterdim. İsterdim isterdimde ah bir ömre kaç tanesini sigdirabilirdim.
Belkide bugün son günümüz , burası dunya bilinmezlik yeri değil ki . Hala nefes almak mümkünken sevin, sevilin, koşun , dans edin hayal kurun hicbir sey imkansız değil . Sarılmak , tebessüm etmek zor değil . Gökyüzüne dalıp kendini bulmak, sayfalar boyu dünyaları gezmek .. Ölmekten ya da yaşlanmaktan korkmaya gerek yok. Hayat yapmak istediklerimizi erteleyecek kadar uzun değil.Hala yasiyorsan her şey mümkün
Tüm mumkunlerin kıyısında
B.D
FERİHNAZ HATUN DESTESİ
Misafir geldin,
Kaldın gönlümde.
Bilmedim, bilemedim nedir bu mucize?
Ah gitmedin, kaldın öylece,
Sana şarkılar yazacaktım,
Sen durdun daha da ballandın.
Hoşgeldin, sefalar getirdin, ne hoş geldin,
SANA GÜZEL ŞARKILAR YAPACAĞIM
Ne olsun işte ansızın,
Bir yağmur tutturdu ki gidiyor.
Ben keyfime bir çocuk gibi,
Altında ediyorum kimse karışamaz keyfime.
Ah sevgili sen o süsenli balkonlarında,
Küçük nazlı hâlinle işte hep.
Annenle beraber çay içersin,
Ah istanbul uğruna şiirler şarkilar yazılan şehir yaşanmışlardan yaşanmamıslardan yaşanmayacaklardan kaçdığım şehir yine bir yolunu bulup kader beni sana getiriyor her ne kadar kaçsamda kader bir şekilde beni sana ulaştirıyor yoruldum be istanbul bırak artık peşimi senin ilede olmuyor sensiz de olmuyor bu ne perhizdir böyle...
Neylersin...
" Bazen acı dinmez, bazen de yağmur
Sevgilim gülümse, her şey unutulur
Suskunuz bu akşam üstü
Hasrete yanmışız, neylersin...
Bir gün, bu mahzun sevdadan geriye
Kalırsa, sadece o hüzün kalır..
Sen de anladın ki yapa-yalnızız...
SEN HEP DURUP DURURKEN NEDEN HEP BÖYLE
Sen bir görüşte baharları eden,
Beni şükretmekten eden,
Ay aşık olunası kadın.
Birden yine çık gel karşıma,
Birden yine yeniden beni et kendimden.
Sen Allah'ın hiç haber vermediği,
En güzel mucizelerin içinden,
İstanbul Yolu Neden Önemli?
Rafi Bey’le, meyve pazarında oturuyorduk. Yakındaki camiden çıkan çocuklara uzun uzun bakınca gayriihtiyari bu durumu sordum. Tanıdık birini aradığını zannetmiştim. Birkaç günlük beraberliğin ve yarenliğin verdiği samimiyetle sebebini sordum. Konunun biraz uzun olduğunu, başka zaman anlatmak istediğini söyledi. Hava sıcak, yer dinlenmek için
3. Bölüm (Son)
Kırmızı Başlıklı Kız
Kırmızı Başlıklı Kız manalı gözlerle ikisini de süzerek:
- Neler oluyor dedim diye çığlıklar attı. Kurt utancından sandığa girdi.
-Sus kız dedi babaanne. Avcıya oyun oynayacağız. Sende çık şu sandıktan.
Kurt utana sıkıla sandıktan çıktı. Dışarıda Avcı evden garip seslerin geldiğini duymuştu.
«Barbaros Meydanı»
...
Fidanlann, mezarlann önünde
Yontulu taşlar çepçevre,
Yer yer banklar konulmuş,
Meydana dolmuş millet
Sıra sıra oturmuş.
Ah genç kız kalbi,
Kimbilir..!
Tam olarak kestiremedim, bir şölen ve düğün kutlaması mıydı martıların bu yaptıkları, yoksa mahzâ bir çığlık mı? Kim bilir?
“Âşina olduğunuz o üveyk, âh u efganla çığlıklar mı koparır,
Salınıp duran eğri büğrü dallara dem tutarak şarkılar mı söyler?”