‘İnsan gözlerini dört açmazsa duygu, gözlerini ve tüm düşünce sistemini rasgele birbirine yapıştıran zamk oluyordu. Şu lanet olası yirminci yüzyılda asıl maharet, kişinin kendi duygusunu kendinden ayırıp mikroskop altına koymasından ibaretti. Onca karmaşadan sonra.’
.
Hans ve Katharina, Doğu ve Batı, geçmiş ve gelecek, doğru ve yanlış. Tüm zıtlıklar bir araya gelerek dengeyi doğurabilir mi? Ya da duvarların kalkması yeterli mi?
İki kutuya bir geçmişi sığdırmak bazen mümkün evet. Bir fotoğrafa, doldurulmuş kasetlere, sararmış mektuplara..
Ama en çok hafızaya.
.
Bütün Günlerin Akşamı ile tanışıp çok ilgimi çekmişti Jenny Erpenbeck. Dilimize çevrilen iki kitabını daha alıp tanışıklığı Kairos ile devam ettirmek istedim. Anlatım biçimiyle Bütün Günlerin Akşamı’nda beni zorlayan yazar, Kairos’ta karakterleriyle zorluyor. Bu kitaptaki aşk hastalıklı. Okuması, üzerine düşünmesi bile yorucu. Hikayenin ikinci kısımı dağınık ve çok hızlı. Kapanışta gelen tokatla Hans da Katharina da aklımızda paramparça oluyor ~
.
‘Ah çok sevdim’ diyemiyorum bu eser için. Arka planında görünen ama tam da hikayenin merkezine kurulan Almanya’nın birleşme arifesinde yaşananların anlatımı harikaydı örneğin.Siyasi gelişmelerin kültür değişimi-kişilerin karakterleri üzerine yansımaları göstermesi de öyle. Ama Hans.. İşte onun her diyaloğunda gerildim..
.
Gölün Sırrı ile Erpenbeck eserlerine devam edeceğim.
.
Regaip Minareci çevirisi Ayşe Merdit kapak tasarımıyla ~
Julia Quinn Ne yazsa okutturuyor ve tebessümlere boğuyor. Ah bir de çeviri orjinal kitapla uyuşsaydı nasıl bir keyif alacaktım, kim bilir. Bu kitabı basımdan önce denetleyenler ne yapmış yada yapmamış çok merak ettim. Çeviri anlamında tamamen pes dedirttirecek hatalar silsilesinden oluşuyor. Bazı yerlerde çeviriyi geçtim konuşmanın kime ait olduğu bile yanlış belirtilmiş.
Bunca hatalara rağmen kitabın özünü, sözünü ve güzelliğini kendi çabalarımla kaptım ve kabul ettim. Çok güzeldi, çok sevdim, quinn is the queen zati, daha ne diyim.