Tolstoy hayatının son döneminde bütün dünyevi zevklerden içtinap ediyor, tütün içmiyor, alkolden uzak duruyor, daha yalnız yaşıyor, topraklarını bağışlamak istiyor.
Tolstoy evini arıyor, çünkü ancak orada arınabşleceğini biliyordu.
Kalbi atıyor...
Daha ilk satırlarda bir gidişin hançer gibi sözleri ile karşılaşıyoruz.
Nasıl bir anlatımdır!
İçimizde bir şey kanamaya başlıyor, keskin bir vedanın yarası deşiliyor.
Daha tanışmadan ayrı düşüyoruz.
Evet,
Kalbi atıyordu Acibe’nin.
Cam kenarında çocukları izlerken,
Akide şekeri yerken,
En çokta Faruk Nafiz’i görürken...
Kalbi