Ahmet PEKDEMİR
@ahmetpekdemir
Devrim. Düş değildi. Bir öfkeydi devrim, bir gerçek. Toplumumuzu sınıflara ayıran, beyinlerimizi zincire vuran sistemi yıkmak mümkündü. İnsanı toplumsal ve zihinsel zindanından kurtarabilirdik. Adaletin, cömertliğin, bilincin egemen olduğu bir dünya kurabilirdik. Bu düşün ötekilerinden daha görkemli, daha büyük olduğunu kim reddedebilir?
Sayfa 334Kitabı okudu
Psikolojik yeteneklerimizin gelişmesi yolundaki en önemli engelin önyargılarımız olduğu. Kuşkuculuk, maddecilik, kayıtsızlık aklımıza zarar veren, gücünü kullanmasını önleyen gerçek birer kirlilik gibi görülmeli bence. Gücünden emin olmayan bir sporcu, yarışa yenik başlar. Bilincimiz de kesinlikle aynı biçimde işler. Kuşkucu biri kendi zihinsel yeteneklerine erişemez.
Sayfa 174Kitabı okudu
Ne derler bilirsin; bütün mümkün olanlar sıralanıp bir kenara bırakıldıktan sonra, geriye ne kalır? İmkânsız olan.
Sayfa 125Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Gerçek dünya şiddet, ihanet ve kötülükten başka bir şey değildi. Hayat; bu karşı konulamaz gücün, her insanın içinde bulunan, alevlenme fırsatı bekleyen nefret çekirdeğinin çevresinde oluşuyordu.
Gökyüzü maviydi, güneş parlıyordu ve dallarının üstü buzla kaplanmış söğüt ağaçları, asılı kristaller gibi tıkırdadı ve ışıldadı. İki hafta sonra yılın en uzun gecesi olacaktı. Ardından yine güneş açmaya, yeryüzü ışığa ve sıcaklığa doğru seyrine dönecekti. Umuda doğru.
Her şey mümkün.
Sayfa 392Kitabı okudu
Değer mi bilmiyorum. Yeni baştan başlamak isteyip istemediğimi bile bilmiyorum.
Sayfa 259Kitabı okudu
Yola devam etmemizi sağlayan hayallerimizdir.
Daha sonra müthiş acı çekmemek için biraz üzüntüye katlanmak... Bunu şöyle de söyleyebiliriz: Acele evlenenler sonradan yavaş yavaş pişman olurlar.
Sayfa 373Kitabı okudu
Aslında üzüntü ve sıkıntılara genellikle sıradan şeyler neden olur, bilmem hiç farkettiniz mi ?
Ona yüzyıllar kadar uzun gelen bir mücadele ve karanlıklardan sonra kendisini anlayan birini bulmuştu. Ne müthiş bir şeydi bu.
Sayfa 277Kitabı okudu
Biliyoruz ki dün dündür bugünse bugün. Sayfaları çevirmek gerekiyor. öyle değil mi, Bay Jackett? Ben her zaman, Sayfayı çevir, derim. Öne dön ve neşeyle geleceğe doğru ilerle! Ve hiçbir zaman geriye bakma!"
Sayfa 347Kitabı okudu
Bazen daha fazla üzüntü çekmem gerektiğini düşünüyorum. Bunu saklayamam. Ama yine de saçma bir düşünce olduğunu biliyorum... Çünkü bir yanım, önemli bir yanım hâlâ acı çekiyor.
Sayfa 148Kitabı okudu
Birbirimize her bakışımızda, aramızdaki uyumu, eşsiz suç ortaklığını hissedebiliyordum. Manon kelimeleri ağzımdan alıyordu. Kendine has bir üslubu vardı, çenesini hafifçe yukarı kaldırıyor, lafı ağzımdan kapmak için sesini yükseltiyor ve benim söylemek istediğim şeyi söylüyordu. Aramızdaki yaş farkına, kaderlerimizin farklılığına ve bizi bir araya getiren olaya rağmen, bizi mutlu eden birçok ortak nokta vardı.
Her sabah, kalbindeki arzunun gerçekleşmesi umuduyla uyanıyordu.
Bazı insanların ruhları, bedenlerinden önce ölüyor.