alice in wonderland
@aidaann
•You shouldn’t drink poison just because you’re thirsty•
hukuk.
Azərbaycan
93 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Birisinin bir daha hiç gelmeyecek olması, bir şey söylemeyecek olması, asla tek bir adım atmayacak olması, ne yakınımıza ne uzağımıza doğru -bize bak mayacak, gözlerini başka yöne çevirmeyecek olması... Kim bilir buna nasıl dayanıp sonrasında bunu nasıl atlatıyoruz? Gel zaman git zaman nasıl olup da unutuyoruz, sessizliğe gömülen onlardan nasıl uzaklaşıyoruz, bilmiyorum.
Yirmi birinci yüzyılda ruhtan söz etmek anlamsızdır, hatta benlikten söz etmek bile yanıltıcıdır. Ruh artık ölü bir meta fordur; kültür, bu kavrama inancını çoktan yitirdiği halde dilde kalmayı başarmış sözcüklerden biridir.
Sineklerin, insanlardan daha iyi durumda olduklan yerler bile var. Arna yoksulluk başkaldırmaya yetmiyor. İtici bir güç istiyor insanlar.
Okur Takip Önerileri
İnsan bir şey yapmak, bir şey olmak, tek başına karar verebilmek ister. Eskisi gibi yaşamak istemez.
Ama yine de insan, kanının gelip geçen bir mevsimden daha değerli, daha uzun ömürlü kılmak için çaba harcıyor, kök salmaya, toprak, ülke sahibi olmaya çalışıyor.
Dave'in bu genç çocuklarla uğraşmasını izlemek gül ağacı budayan birini seyretmek gibidir. Budanması gereken dallar en güçlü, en canlı olanlardır.
İnsan, açık, pratik kurallara uyarak yaşamalıdır, der Dave, her türlü aşırılığı hoşgörebilen yüce fikirlerin belirsiz aydınlığına uyarak değil.
Hepsi, hepsi baştan sona aynı!
Menzilinde hep bir Hayvan vardı silahınızın. Savaşlarınızdan da bir şey çıkmadı,
Sözleri hep yalandı aşıklarınızın.
Eski bir çağın bitmesinin tam zamanı,
Zamanı bir yenisinin başlamasının.
'Ben var olduğumu kanıtlamayı reddediyorum,' der Tanrı, 'çünkü kanıt inancı yadsır ve inanç olmadan ben bir hiçim.'
Harbin yol açtığı sıkıntıları bir bir anlatsam saatler sürecek, kendim de büsbütün karamsarlığa sapacağım. Bu felaketler sona erinceye kadar susup oturmaktan başka çare yok.
Bu gezegenin şöyle bir sorunu vardı - daha doğrusu eskiden vardı: Üzerinde yaşayan halkın büyük bölümü çoğu zaman mutsuzdu. Bu sorun için pek çok çözüm önerilmişti, ama bunların çoğu genellikle yeşil renkli küçük kağıt parçalarının hareketleriyle ilgiliydi. Bu da tuhaftı, çünkü aslında mutsuz olanlar yeşil renkli küçük kağıt parçaları değildi.
Jopie derdi ki bana: "Ödüm kopuyor kımıldamaya, yasak bir şey yapacağım diye." Özgürlük diye bir şey kalmamıştı. Gene de yaşadığımıza şükrediyorduk.
Rosa ne özgürlük adına adaletin, ne de adalet adına özgürlüğün feda edildiği bir dünya istiyordu.
“Ateş, cehennemden doğan sözcüklerin gittikleri yerdi.”