Çocuk duygusal gelişimini tamamlar, karar verme mekanizması gelişir, sonra istediği dine inanır, istediği kıyafeti giyer, istediği ideoloji ve liderin peşinden gider. Bunu, çocuğun rızası dışında ona yaptırmak birey değil, fanatik yetiştirmek olur. Zaten buna itirazı eden insanlar, fanatik olarak yetiştirilen insanlardan oluşuyor. İnandığı şey uğruna mantığını bir kenara bırakan kişiler. Aynı kişiler başka kişilerin aklını kiraya vermesinden de şikayet eder. Büyük bir sosyolojik paradoksun, çok bilinmeyenli denklemleri gibi..