Insan ne kolay alışıyor. Alıştıklarını ne kolay vazgeçilmez sayıyor. Ne kolay onlarla tarifliyor kendini ve sonra ne kolay bomboş kalıyor. Sonradan edinip vazgeçilmez kıldığı her yeni alışkanlıkla yaşamsal bir parçasından vazgeçiyor.
Keşke her imkansızın bir mümkünü olsa.Laf güzel.Kırılan kalpler tamir edilse de çatlağın izi kalır,ben ona da raziyim ya,kırık değil çıkık bizimkisi.Yerinden cıkmış, sökülmüş gibi kalplerimiz.