Azad edilmiş bir geceydim aslında karanlığından..
Köşe bucak serpilmiş yıldızlar, söz yaşlarıydı kalemimden damlayan..
Bir çınar gölgesi yalnızlığında kalmış hayaldi aşk,
Karabasan gölgelerin bozkırlarına çadır kurduğu
Akşam üstü danslarında ateşler yaktığı
Issız bir şehirden farkı yoktu ruhumun artık..
Bir şairi hiç olmamıştı belki de hüzne esir şiirlerimin
Mavisi gökyüzünden damlamış bir mürekkepti sonsuz..
Ve kızıl sükuneti isyan çığlığı olmamıştı hiç bir zaman,
Dalından koparılmış solup giderken hayat,
Ardından beyaz mendil sallanmış bir vedaydı
Senden hatıra diye sakladığım son yalan..