minik bir beyefendiye (4) bu ne yakışıklılık dedim, "bana bilmediğim şeyler söyle", diyor ahshsh
aldın mı ağzının payını :))
«Haa, çocuklar, bakın, eyi dinleyin beni! ..» dedi. «Hayvanlara
eziyet etmek de yok yavrum! Tabii, hayvan deyince her çeşidi giriyor:
Kaplumbağalar da hayvandır. Kırda giderken bir kaplumbağa
gördünüz mü, sakın onu ters çevirmeyin! Hayvanlara eziyet edenler,
kaplumbağaları ters çevirenler çok kötü insanlardır! Sakın siz
çevirmeyin!.. »
Kır Abbas’ın başı düşüverdi birden. Yüzü kızardı...
Rıza, «(Aldın mı ağzının payını, dürzü!..)» dedi içinden.
Satılmış diye bir çocuk sordu:
«Irıza dayı, madem öyle, suları kaynatıp da mikropları neden
öldürüyorsun?»
Becerikli ve usta bir işçi karşısında ağzını açmaya korkan, hiçbir işe yaramayan en miskin mahpus bile, yanında durup çalışmasına engel oluyorum diye, kendinde bana bağırma hakkını görüyordu. Sonunda lafını esirgemezlerden biri, kaba bir tavırla bana: “Ne diye her yere burnunu sokuyorsun! Çekilsene be!” diye bağırdı. Öteki hemen ona katıldı:
—
Ben de ona bir diz attım, iki tane de patlattım. Yüzü kan içinde kaldı. Ona: ‘Hadi bakalım, ağzının payını aldın mı?’ dedim. O: ‘Evet’ dedi.
Sayfa 119Kitabı okudu
«Hepimiz dürüst olamayız ki, Matvei? Hırsızlar olmasa senin dürüstlügünün bir anlamı kalmaz, değil mi? Sizin değerli oluşunuz bana bağlı.
- Ne demek sana bağlı! Neden böyle saçmalıyorsun yani?
- Nedeni var mı? Ben çalıyorum, sen çalmıyorsun, bu yüzden sen el üstündesin. Kimse çalmasa, herkes aynı olacak. Bana öyle geliyor ki, Anton Semyonoviç, benim gibileri özellikle alıyor buraya senin gibilerin bir anlamı kalmaz ki ben olmasam.
- Amma da saçmaladın! Dünyada tek bir hırsızlık olayının görülmediği ülkeler var, biliyor musun. İşte Danimarka, işte lsveç,
İsviçre. Oralarda hiç hırsız yokmuş, öyle okudum.
-Amma da attın! » diye atılırdı oradan Verşnev.«Orda da çalıyorlar pekâlâ! Hem hırsızı olmayan ülke mi olurmuş? Bak işte, o ülkelerin beş paralık önemi yok yeryüzünde.Danimarka'ymış, İsviçre'ymiş!
- Biz çok mu önemliyiz yani?
- Biz? Baksana nasıl gösterdik kendimizi dünyaya! Daha ne olsun be! - Senin gibiler olmasa her şey daha kolay olurdu, aldın mı ağzının payını!» diye bağırırdı Belukhin. Bunun gibi tartışmalar, en çok Karabanov'u öfkelendirirdi.Yatağından atlar , yumruklarını havada sallamaya, kara gözlerinden, Belukhin'in halim selim görünüşlü yüzüne öfkeli bakışlar fırlatmaya başlardı hemen.
«Sen ne konuşuyorsun be?» diye bağırırdı. Mityagin'le ben bir lokma fazla ekmek yiyoruz da insanlara bunun zararı mı oluyor yani?
Her şeyi ekmekle ölçüyarsun sen zaten!
- Ekmeğin batsın senin! Yediğin fazla lokma değil önemli olan, sendeki domuzluk, anladın mı şimdi? O domuz burnunu toprağa daldırmış sağı solu alt-üst ediyorsun - işte bunu diyorum ben!»
