224 syf.
·
Puan vermedi
Kısmi uzatmalı yol arkadaşım Oğullar ve Rencide Ruhlar ile herkese merhaba :) Üçlemenin ( 
Oğullar ve Rencide Ruhlar , 
Cehennem Çiçeği , 
Kıyamet Park ) ilk kitabı ile tanışmam okuma grubum vesilesi ile oldu. “Beş yaş insanın en olgun çağıdır, sonra çürüme başlar.” cümlesi ile başlıyor macera. Alper Kamu. Henüz 5 yaşında, bu haliyle ona dünyanın en küçük dedektifi diyebiliriz. Sadece Karakterin yaşı sebebiyle bile çok nükteli bir anlatımı olmuş romanın, zira baş karakter 20 li yaşlarda olsaydı sanmıyorum ki bende yine zekice yazılmış bir kurgu hissi bıraksın. İlk 15 sayfada sizi tam da çok bilmiş, günümüz folik asit bebelerinin hayıflandığımız tavırlarına mazhar bir çocuk anlatıcı karşılıyor ve bence bu başlangıç enfes.. Siz seversiniz sevmezsiniz, onaylarsınız onaylamazsınız ama kitabın ilk sayfaları benim için vitrindir :) Biraz ilerleyince “böyle uyurdu zerdüşt” çıkacak karşınıza, biraz tökezleyip ya şimdi burası ne alaka diyeceğiniz başka bir konuya geçeceksiniz ya da benim donanımsal sıkıntılarım var alaka kuramadım (kuvvetle muhtemel). Sonra kaldığınız yerden küçük Sherlock’un çözmeye azmettiği olaya geri döneceksiniz. Alper Canıgüz ‘ün kalemini, kurgusal zekasını çok sevdim. Üçler miyim? Kesinlikle evet. Güldüren, düşündüren, 5 yaşında ki bir karaktere cesaret ve zekanın bu kadar yakıştığı bir romanı bence herkes okumalı :) Keyifli olsun, verimli olsun ..
İnsanlar doğar ölür ve sonra büyür…
Cehennem Çiçeği, Alper Canıgüz’ün Bir Kamu Davası serisinin 2. kitabı.
Açıkcası ben ilk kitap olan Oğullar ve Rencide Ruhlar’a karşı çok çelişkili duygular hissetmiştim. Yer yer zorlama olduğunu düşünmüştüm. Çünkü yazarın yapmaya çalıştığı şey gerçekten kolay değil. 5 yaşında zihnen ve ruhen yaşının çok çok ilerisinde bir karakter ( Alper Kamu / Albert Camus) yaratıp okuyucuya bu karakteri kabul ettirmek zor bir iş. Dolayısıyla ilk kitabı genel olarak eğlenceli bulsam da yer yer biraz yazar yerine utanmıştım. Fakat ikinci kitabı okuyunca ilk kitap için hislerim değişti. Şöyle söyleyeyim; bazen bir diziye başlarsınız ama ilk bölümler pek olmamış gibi hissettirir. Çünkü iş henüz kendini bulma çabasındadır. Birkaç bölüm sonra dizi öyle bir açılır ki ayıla bayıla izlersiniz. İşte Cehennem Çiçeği bana tam olarak o hissi verdi. İnanılmaz eğlendim okurken. Olayların akışı, karakterlerin artık gerçekten oturmuş olması, verilen edebi referanslar, yaratılan ortam. Her şey çok keyifli, çok güzeldi.
Yer yer üzüntüden içiniz eziliyor, yer yer oturduğunuz yerden kıkır kıkır gülüyorsunuz. Bir yandan da okuru yormadan bir şeyler öğretiyor, anlatıyor. Ben çok beğenerek okudum. Son kitabı şimdilik saklıyorum o yüzden hemen bitsin istemiyorum. Yazara da bu iş için gerçekten teşekkür ediyorum.
Not: Kitapta bol bol psikiyatrik ve edebi referanslar var. Bu referanslar hakkında bilgiliyseniz keyif daha da yukarılara tırmanıyor. Cehennem Çiçeği Oğullar ve Rencide Ruhlar Alper Canıgüz
