1025 syf.
10/10 puan verdi
Hâlâ 
Fyodor Dostoyevski okumayan varsa ne mutlu onlar...
Kendimi 
Cemal Süreya gibi hissetmeye başladım.
“1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bugündür huzurum yoktur. Biyografim budur.”
İzlemek isteyenler için link bırakıyorum.
youtu.be/ERqolOm8GbQ
Böyle bir eseri okuduktan sonra hakkında bir şeyler
erkekler bunu beğendi, kadınlar kıs kıs güldü:D
__
— Anlattı bana. Çok üzmüşsün onu.
— Biliyorum. Huyum kurusun. Kıskandım! Ayrılırken pişman oldum, öptüm. Yalnız af dilemedim.
Alyoşa,
— Neden dilemedin? diye sordu
Mitya birdenbire neşelenerek güldü,
— Sevgili çocuğum, sevdiğin kadından, işlediğin bir suç için af dilemekten Tanrı korusun seni! Hele sevgilinden, en çok ondan; ne kadar suçlu olursan ol! Kadınlar öyledir ki birader, dertleri şeytan başına, hiç değilse bunları bilirim ben! Hele birine, “Suçluyum, kusura bakma, affet!” demeye kalk, sitemlerinden soluk alamazsın! İçtenlikle, kolayca affetmez, paçavraya çevirir seni, olmamış şeyleri de hesaplaşmaya katar, her şeyi toplar, bir şeycik unutmaz, kendinden ekler ve ondan sonra bağışlar seni. En iyisi bile böyledir, en iyisi! Kıyıda bucakta ne kalmışsa kazıya kazıya toplar, kafana boca eder. Hepsinde, hayatı onlarsız mümkün görmediğimiz şu meleklerde var bu canavarlık!
__
Sayfa 791 - TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARIKitabı okudu