Sömürge, küçük memurları ya şişirir ya da zayıflatır, ama yakalarını bırakmaz; güneş altında gebermenin yalnızca iki yolu vardır, yağlı yol ve sıska yol. O kadar. Bir tercih yapmak düşünülebilirdi, ama yağ tulumuna dönmek ya da bir deri bir kemik gebermek, bünye meselesiydi.
Kızıl yarın tepesinde, hani o şeytani, dört dönen, zenci kadınıyla on bin kilo güneş taşıyan sac çatısının altındaki Müdür de vadesinin dolmasından kurtulamayacaktı. O, sıskalardandı. Sadece çırpınmakla yetiniyordu. İklime dirençliymiş gibi duruyordu. Görüntü! Aslında, tüm diğerlerinden çok daha fazla aşınıyordu.
İki yılda köşeyi dönmek için dâhiyane bir dolandırıcılık planı hazırladığı iddia ediliyordu... Ancak Şirketi gece gündüz soysa bile o planını uygulayacak zamanı asla bulamayacaktı. Ondan önce yirmi iki müdür denemişti bile kendi tıkır tıkır işleyen planlarıyla köşeyi dönmeyi. Ta oradan, çok daha yukarılardan, Paris’teki Moncey sokağından, Müdür’ü gözetleyen hissedarlar bunların hepsinden haberdardı ve epey eğleniyorlardı. Tüm bunlar bayağı çocukçaydı. Hissedarlar, o herkesten daha baskın haydutlar, onlar da gayet iyi biliyordu Müdürlerinin frengili olduğunu, Tropikal bölgede dört döndüğünü, hem de kulak zarlarını patlatacak kadar çok kininle bizmut ve tüm dişetlerini çürütecek kadar çok arsenik yuttuğunu.
Şirket’in genel muhasebesinde, Müdür’ün günleri sayılıydı, üstelik kesilme sırasını bekleyen bir domuzunkiler gibi sayılıydı.
Sayfa 158Kitabı okuyor
Normalde erken dönem -bilmiyorum, bu adlandırma teorik olarak yanlış olabilir- Türk öykü ve romanlarına karşı bir parça mesafeliyimdir. Çoğunlukla biraz toy ve sıkıcı bulurum ya da anlattıkları meseleler ilgimi çekmez. En son lisede bir Halide Edip, Tarık Buğra ya da Reşat Nuri okudum mesela ama az önce Sami Paşazade Sezai ve Memduh Şevket Esendal'dan öyle iki öykü okudum ki kelimenin tam anlamıyla enfestiler. Şu an oturdum ve "acaba Cumhuriyet'in ilk yıllarındaki yazarlarımıza biraz haksızlık etmiş olabilir miyim?" diye sorguluyorum. 🙂🚬
Deniz kıyısında koşan ala köpek!
Sana dönüyorum, yalnızım.
Orhan Dedem yok yanımda, Babam Emrayin yok yanımda, Mılgun Amcam yok yanımda.
Onlar nerede diye sor ama, Önce doya doya su ver bana!
Az önce evde annem bayıldı ödüm bokuma karıştı amk şu an dayımın dükkanındayim ama hala çok korkuyorum biri falan yazabilir mi bana sohbet amaçlı